چکیده:
هدف:.جلوگیری از خم شدن مفاصل شست به بهبود تنوساینویت دکورون کمک می کند. بنابراین در بیحرکتی با اسپیلنت شست در وضعیت ابداکشن قرار می گیرد. حرکت ابداکشن شست می تواند شامل دور شدن از کف دست (ابداکشن پالمار) و یا دور شدن از انگشتان (ابداکشن رادیال) باشد که در دو صفحه حرکتی متفاوت انجام می شوند. بر اساس دانش نویسندگان، در مطالعات پیشین نیز مشخص نگردیده است که کدام وضعیت ابداکشن برای شست می تواند بهبود و عملکرد بهتری را برای استفاده کنندگان در پی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر فوری اسپیلنتهای ابداکشن پالمار و ابداکشن رادیال بر میزان درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست در افراد مبتلا به تنوساینویت دکورون است. روش بررسی: در یک مطالعه شبه تجربی، 30 نفر (24 خانم) داوطلب از میان افراد مبتلا به تنوساینویت دکورون که به مراکز بالینی مراجعه می کردند به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در سه حالت مطالعه (شامل بررسی بدون اسپیلنت، با اسپیلنت ابداکشن پالمار و با اسپیلنت ابداکشن رادیال) قرار می گرفتند. اسپیلنتهای مطالعه از نوع ترمو پلاستیکی پیش ساخته بود که بر اساس اندازه گیری برای شرکت کنندگان استفاده می شد. این اسپیلنتها دارای ارتفاعی تا دو سوم ساعد بودند و جهت بیحرکت کردن مفاصل کارپو متاکارپال و متاکارپو فالنژیال شست طراحی شده بودند ولی حرکات مفصل اینترفالنژیال درون آنها آزاد بود. یکی از اسپیلنتها شست را در وضعیت ابداکشن پالمار و دیگری شست را در وضعیت ابداکشن رادیال نگهداری می کرد. پیامدهای مطالعه به صورت تاثیر فوری پس از دریافت هر مداخله و طی یک جلسه بررسی و اندازه گیری می شد. پیامدهای مدنظر شامل بررسی میزان درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست بود که به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، دینامومتر گریپ و پینچ و سنجش زمان آزمون جبسون-تیلور اندازه گیری می شد. تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس داده های تکراری واستفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: تمام شرکت کنندگان ارزیابی های مطالعه را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که شدت درد، قدرت گرفتن و عملکرد دست با پوشیدن اسپیلنت اسپایکای شست به صورت معناداری نسبت به حالت بدون اسپیلنت کاهش پیدا کرد (0/05>p). شدت درد حین گرفتن اشیا با اسپیلنت ابداکشن پالمار کمتر از اسپیلنت ابداکشن رادیال بود. میزان کاهش قدرت گرفتن اشیا به صورت گریپ، پینچ لترال و پالمار در اسپیلنت ابداکشن پالمار کمتر از اسپیلنت ابداکشن رادیال بود (0/05>p). دو نوع اسپیلنت تفاوت معناداری در کند کردن عملکرد دست در آزمون جبسون-تیلور نداشتند(0/05p). نتیجه گیری: قرار دادن شست در وضعیت ابداکشن پالمار درون اسپیلنت باعث کاهش موثرتر درد ضایعه شده و برای گرفتن اشیا در دست و بین انگشتان مناسب تر می باشد.
Objective: The control of thumb flexion can be helpful for the management of de Quervain's tenosynovitis. The thumb, therefore, is being immobilized in abduction in splinting. Thumb abduction can be carried out in two different plans called palmar abduction and radial abduction. There is a gap of knowledge on the thumb's most effective position for managing de Quervain's tenosynovitis and preservation of hand function during thumb splinting. The objective of this study was to compare the immediate efficacy of palmar abduction and radial abduction splinting on the severity of pain, handgrip, palmar and lateral pinch strength, and hand function in people with de Quervain's tenosynovitis.
Methods: Thirty people with de Quervain's tenosynovitis (24 females) participated in a quasi-experimental study through a convenience sampling method. Participants were randomly allocated to three study groups (without the splint, palmar abduction splint, and radial abduction splint). The splints were prefabricated thermoplastic types fitted for participants based on their measurements. The forearm-based splints were used in this study designed to immobilize the carpometacarpal and metacarpophalangeal joint of the thumb, but the interphalangeal joint was free in both splints. One splint immobilizes the thumb in palmar abduction, while another immobilizes the thumb radial abduction. The outcomes were measured in a single straight session. The study outcomes included pain severity, handgrip strength, palmar and lateral pinch strength, hand function measured with a visual analog scale, hand dynamometers, and the Jebsen-Taylor test. The repeated measures analysis of variance was performed for statistical analysis using SPSS software.
Results: All participants completed all testing processes. The results showed a significant reduction of pain, handgrip strength, lateral and palmar pinch, and hand function when using a thumb splint compared to without the splint condition (P
Conclusion: The positioning of the thumb in palmar abduction with splinting could be more effective for pain reduction and manipulation of objects with hand and fingers.