چکیده:
بحران ویروس کرونا که از اواخر سال ٢٠١٩ در چین آغاز شد و در سال ٢٠٢٠ در اروپا رواج یافت ، باعث عدم اطمینان همه اعضای جامعه شده است . بخش تعلیم و تربیت به صورت خاص به گونه ای متزلزل شد که تاکنون سابقه نداشته است ، به نحوی که مدیران و معلمان مدارس را بر آن داشت تا درصدد یافتن راهی برای مقابله با واقعیت تعطیلی مدارس برآیند. تاثیرهای منفی تعطیلی مدارس و قرنطینه بر دانش آموزان ، والدین و همه دست اندرکاران تعلیم و تربیت نگرانی معلمان و رهبران آموزشی را به دنبال داشته است . بسیاری از کارشناسان در تحلیل های خود، این دوره را با دوران جنگ جهانی دوم مقایسه کرده اند.خانواده ها در موقعیت تغییر سبک زندگی قرار گرفته اند. گذشته از تاثیر منفی این بحران در امور مالی افراد، اثرهای روحی و روانی دیگری نیز وجود دارد، مانند افسردگی، تنهایی، پایین آمدن آستانه تحمل افراد و کسالت که مردم از آن رنج میبرند. این تجربه تا آخر عمر در ذهن فرزندان ما به یاد خواهد ماند.تنها بودن ، مقابله با استرس را دشوار و افسردگی را طولانیتر میکند. نتیجه اینکه تنهایی قدرت تصمیم گیری، نگهداری اطلاعات طولانی مدت و حتی یادآوری را دشوار خواهد کرد. مطالعات همچنین ثابت کرده اند افراد تنها بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هستند، زیرا سیستم ایمنی بدن در مقابل حمله ویروس هایی که با آن روبه رو میشویم واکنش متفاوتی نشان میدهند. قرنطینه چندین اثر منفی دارد که یکی از آن ها تعطیلی آموزش دانش آموزان و دانشجویان است که اگر در مورد آن ها فکری نشود ممکن است عواقب بسیار وحشتناکی به دنبال داشته باشد.با این حال ، راهی برای خروج از همه این مشکلات وجود دارد. مربیان میتوانند بدون داشتن هرگونه تماس فیزیکی با دانش آموزان و دانشجویان ، به صورت آنلاین به فعالیت های آموزشی خود ادامه دهند. آن ها میتوانند بدون هیچ گونه مزاحمت یا مانعی به این هدف دست یابند. معلمان میتوانند در انزوا و قرنطینه نیز تدریس را به عنوان روشی برای ایجاد تعامل با دانش آموزان و دانشجویان خود حفظ کنند. این یک قدم خوب است که به دانش آموزان ، دانشجویان و معلمان امکان میدهد در حالی که یاد میگیرند ارتباط و تعامل برقرار کنند.