چکیده:
پژوهش حاضر باهدف پیشبینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس حمایت اجتماعی ادراکشده و شفقت به خود با میانجیگری عواطف مثبت و منفی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و نمونه پژوهش 318 نفر از نوجوانان دوره متوسطه دوم در سال تحصیلی 1400-1399 بوده که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان متوسطه دوم 5 شهر بودند که در نمونهای متشکل از 318 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مقیاسهای اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984)، حمایت اجتماعی ادراکشده زیمت و همکاران (1984)، شفقت خود نف (2003)، عاطفه مثبت و عاطفه منفی واتسون، کلارک و تلگن (1988) جمعآوری شدند. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزارهای آماری SPSS 26 و Smart PLS 3 انجام شد. یافتهها نشان داد حمایت اجتماعی بهصورت مستقیم و شفقت به خود به شکل غیرمستقیم اهمالکاری تحصیلی را پیشبینی میکنند و عواطف مثبت و منفی توانستهاند نقش میانجیگری معنیداری این رابطه داشته باشند. لذا میتوان نتیجه گرفت حمایت اجتماعی ادراکشده و شفقت به خود دو عامل تاثیرگذار بر اهمالکاری تحصیلی هستند و با میانجیگری عواطف منفی و مثبت میتوانند تاثیر قویتری بر آن داشته باشند.
The aim of this study was to predict academic procrastination based on perceived social support and self-compassion mediated by positive and negative emotions .The research sample was 318 high school teenagers in the academic year 1399-1400, which was selected by convenience sampling method. The research instruments were academic procrastination Solomon & Roth blum (1984), the Multidimensional Scale of Perceived Social Support Zimet et al (1984) , self-compassion scale Neff (2003) and Positive Emotion and Negative Emotion Watson, Clark & Tellegen (1988). Data were analyzed using SPSS 26 and Smart PLS 3 software. Findings showed that social support directly and self-compassion indirectly predict academic procrastination and Positive and negative emotions have been able to play a significant mediating role in this relationship (p < 0.05). It can be concluded that perceived social support and self-compassion are two factors influencing academic procrastination and can be strongly influenced by negative and positive emotions.
خلاصه ماشینی:
آنها معتقدند كه گرايش به بخشش خود موجب ميشود فرد آشفتگي هيجاني خود را كه منجر به اجتناب از محركهاي مر Zimmer, Chen Juszczyk & Kim Lowe & Dotterer Madjid, Prayogo & Shodiq Visser, Korthagen & Schoonenboom Neff Marshall Barutçu Yıldırım & Demir Cleare, Gumley & O'Connor Herriot, Wrosch & Gouin Wohl, Pychyl & Bennett ازآنجاکه، خود بخششي نوعاً با تعهد و پيمان براي تغيير رفتار خود در آينده همراه است، اين تعهد موجب ميشود تا فرد با رفتارهاي گرايشي، بيشتر درگير باشد تا با رفتارهاي اجتنابي.
همچنین یافتههای پژوهش هاشمی و جعفری (1395) مؤید آن است همبستگی منفی و معناداری بین ع İskender Gagnon, Dionne & Pychyl Hailikari, Katajavuori & Asikainen Weiss Ehrenfreund-Hager, Taubman–Ben-Ari, Toledo & Farah Herb, Turliuc & Dumitru Febrilia, Warokka, Abdullah & Indonesia Bryan, Mathur & Sulliyan Sirois, Melia-Gordon & Pychyl Yang, Zhu & Hu مرور آثار پژوهشی نشان میدهد، اهمالکاری در همه انواع تکالیف روزمره اتفاق میافتد و اهمالکاری تحصیلی نیز که عامل تعیینکننده در پیشرفت و موفقیت تحصیلی محسوب میشود، در بین یکچهارم فراگیران شایع است (بالکیس و دورو 1 ، 2009؛ کاگان، کاکیر، ایلان، 2 r"/>r"/>، 2010).
ابزار جمعآوری اطلاعات Duru & Balkis Kagan, Cakir, Ilhan, Kandemir Özer & Saçkes Steel & Klingsieck Solomon, Rothblum the Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) Zimet, Dahlem, Zimet, & Farley Self- Compassion Scale Neff Positive and Negative Affect Scale (PANAS) Watson, Clark & Tellegen مقیاس اهمالکاری تحصیلی.