چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی سبک کشاورزی سنتی و پیشرفته و رابطۀ آن با ساختار جامعۀ روستایی است . جامعۀ مورد مطالعۀ ین تحقیق را دو اجتماع روستایی در شهرستان محمودآباد از توابع استان مازندران تشکیل میدهند. روش کار در این پژوهش ، مطالعۀ عمیق و ژرفانگر بوده و در آن از مطالعۀ اسنادی و کتابخانـه ای، حضور در میدان تحقیق و مشاهدة مستقیم همراه با مشارکت و مصاحبه استفاده و برای تبیین دادهای پژوهش از دو رویکرد کارکردگرایی و ساختارگرایی استفاده شده است . نتایج حاصل از این تح یق ، نشـان میدهـد کشاورزی سنتی نسبت به کشاورزی پیشرفته ، بـه فرهنـگ و آداب و رسـوم روسـتایی نزدیـک تر بـوده و کشاورزی پیشرفته نوعی تغییرات ساختاری عمیق و ملموس را در روستاها یجاد کرده است که به تبـع آن بسیاری از جنبه های اجتماعی ، اقتصادی و یز باورها، اعتقادات و سنت ها تحت تا یر قرار گرفته اسـت و در بعضی از ز ینه ها یز شاهد از ین رفتن برخی از آداب و رسوم گذشته هستیم
خلاصه ماشینی:
نمايي از مخزن نشا (تيم جار) (نگارندگان ، بهار ١٤٠٠) خيساندن شاليها براي کشت (تيم بنه ها کردن ٤): هم زمان با آماده سازي زمين (تيم جار)، کشاورز در حياط خانه خود تخم شالي ها را که از قبل خيسانده بـود، روي زمـين به صورت چند کپه ، انباشته کرده و روي آنها را با گوني کاملا مي پوشاند و هر روز آنهـا را آب پاشي مي کرد تا تخم شالي ها کمي جوانه زده و آمادة کاشتن شوند، بـه ايـن ، کـار «تيم بنه ها کردن » مي گفتند.
tim bene hâkerden انتقال جوانه هاي شالي به مخزن (تيم شـني ١): زماني کـه شـالي ها جوانـه زده و بـه اندازة مناسب رسيد آنها را روي زمين آماده شده (تيم جار) مي پاشـند تـا رشـد کـرده و آماده نشا شود.
پس از اين مرحله در فاصله اي که نيـاز بود تا شالي ها در زمـين سـبز شـوند و بـه انـدازة مناسـب بـراي نشـا برسـند کشـاورز مي بايست ساير قسمت هاي زمين را شخم زده و آماده نشا کند کـه ايـن کـار هـم طبـق معمول با گاوآهن يا همان ازال انجام مي شد.
نشا فعاليتي است کـه در آن جوانـه هاي سـبز شـالي را از مکاني که کاشته بودند، يعني تيم جار همراه با ريشه و با مهارت خاصي چيـده (تصـوير ٧) و به صورت دسته هاي چند تايي به وسيله قايق حمل نشا به قسمت هاي ديگر زمـين منتقل مي کنند (تصوير ٨) تا براي رشد محصول آنها را با فاصله از هـم در قسـمت هاي ديگر زمين بکارند، به اين کار، نشا کردن مي گويند.