چکیده:
الگوهای توسعه سیاسی در ایران معاصر، در نفی فرهنگ بومی، اسلامی و وابستگی به توسعه غربی در دوران مشروطه، قاجار و پهلوی ارائه میشد. این در حالی است که شاخصهای توسعه سیاسی در الگوی اسلامی پیشرفت میبایست برپایه شاخصهای مشارکت سیاسی، مردمسالاری دینی، آزادی و برابری بنا شود. انقلاب اسلامی براساس اهداف و آرمانهای قابل قبول بهوجود آمد که ریشه در آموزههای دینی و ملی جامعه ایران داشت و با توجه به اینکه مردمسالاری دینی، برآمده از درون دین میباشد؛ لذا حوزة سیاست را قلمرو خود میدانـد. در این نوشتار بدنبال آن هستیم با بهرهگیری از روش توصیفی-تحلیلی به ارتباط بین توسعه سیاسی و مردمسالاری دینی و روند توسعه سیاسی در حوزه مردمسالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران بپردازیم. بنابراین، ضمن معرفی توسعه سیاسی و معرفی ارکان مردمسالاری دینی تلاش خواهیم نمود نسبت توسعه سیاسی یا نظام مردمسالاری دینی در جمهوری اسلامی تبیین گردد. نتایج تحقیق نشان میدهد توسعه سیاسی در چارچوب تحلیلهای علمی و پژوهشی، از اهداف ضروری انقلاب اسلامی در جهت شکلگیری و دوام نظام مردم سالاری دینی بوده است و اصول و شاخصهای توسعه سیاسی در روند شکلگیری نظام مردمسالاری دینی حائز اهمیت است و این اصول نشاندهنده نسبت بین شاخصهای توسعه سیاسی با معیارها و ملاکهای حاکم بر نظام مردمسالاری دینی میباشد.
Patterns of political development in contemporary Iran were presented in denial of indigenous, Islamic culture and dependence on Western development during the constitutional, Qajar and Pahlavi eras. At the same time, the indicators of political development in the Islamic model of progress should be based on the indicators of political participation, religious democracy, freedom and equality. The Islamic Revolution was created on the basis of acceptable and documented goals and ideals, which were rooted in the religious and national teachings of Iranian society, and given that religious democracy comes from within religion; therefore, he considers the field of politics as his realm. In this article, we seek to use the descriptive-analytical method to address the relationship between political development and religious democracy and the process of political development in the field of religious democracy in the Islamic Republic of Iran. Therefore, while introducing political development and introducing the pillars of religious democracy, we will try to explain the relationship between political development or the system of religious democracy in the Islamic Republic.The results show that political development in the framework of scientific and research analysis has been one of the essential goals of the Islamic Revolution for the formation and perpetuation of religious democracy and the principles and indicators of political development in the process of forming a religious democracy are important. Indicators of political development are the criteria and criteria governing a religious democracy.
خلاصه ماشینی:
انقلاب اسلامي براساس اهداف و آرمانهاي قابل قبول به وجود آمد که ريشــه در آموزه هاي ديني و ملي جامعه ايران داشت و قدرت نرم جمهوري اســلامي ايران در شاخص هاي توســعه سياســي با حمايت مردم از نظام مردمسالاري ديني و مشــارکت حداکثر سياســي ظهور نمود.
نتايج تحقيق نشــان مي دهد توسعه سياســي در چارچوب تحليل هاي علمي و پژوهشي ، از اهداف ضروري انقلاب اســلامي در جهت شــکل گيري و دوام نظام مردم ســالاري ديني بوده است و اصول و شاخص هاي توســعه سياسي در روند شکل گيري نظام مردمسالاري ديني حائز اهميت است و اين اصول نشــاندهنده نسبت بين شاخص هاي توسعه سياسي با معيارها و ملاکهاي حاکم بر نظام مردمسالاري ديني مي باشد.
با وجود آنکه در سيستم مردم سالاري ديني و همچنين قانون اساسي جمهوري اسلامي ظرفيت هاي زيادي براي توسعه سياسي وجود دارد، ولي اين امر از بدو پيروزي انقلاب تاکنون با فراز و نشيبهاي زيادي همراه بوده است .
در تدوين برنامه هاي پنج ســاله توسعه ، فرايند توسعه سياســي تنها به وجه اقتصادي توسعه پرداخت و در واقع مي توان اين گونه بيان نمود که در دوره ســازندگي ، توســعه اين دوره در عمل يک جانبه بوده و بر گسترش احزاب و مطبوعات استوار بود و تحولات عرصه سياسي و اجتماعي ، تنها با تدابير رهبري در سطح کلان نظام هدايت و مديريت شد (همان، ۱۳۹۴).
مردمســالاري ديني به مثابه يک روش در اداره جامعه اســلامي ، مبتني بر اصولي اســت که ملاکها و معيارهاي اساسي توسعه سياسي و شاخصه هاي آن را در بر دارد که بخش عمده اي از آنها در فرمايش حضرت امام (ره )، مقام معظم رهبري و قانون اساســي جمهوري اسلامي ايران ذکر شده است .