چکیده:
تحقیق و تفحص در باب شخصیتهای بزرگ ادبی و آثار آنان، کاری است بس دشوار. اما از جهت ادای وظیفه و انجام تکلیف و علاقهی وافر نسبت به اشعار یکی از درخشانترین ستارگان آسمان ادب معاصر ایران، ملکالشعرای بهارسبب گردید، که پس از بارها مطالعهی دیوان اشعار و انس و الفت با اشعار زیبا و متنوع این ادیب فرزانه تصمیم گرفتم که کاری هر چند مختصر در حد توان معرفی این اثر ارزشمند انجام دهم. بعد از این آشنایی و انس با دنیای شعر بهار و با توجه به اهمیت دین و نقش سازندهی آن در هدایت انسان به سوی کمال، نویسنده را بر آن داشت که موضوعی در ارتباط با رهنمودهای انسانی و دینی در شعر بهار برگزیند. در این مقاله ابتدا اشارات قرآنی بهار در اشعارش را مورد بررسی قرار میدهیم.
خلاصه ماشینی:
حکم قصاص برای حفظ حیات شماست تا مگر از قتل یکدیگر بپرهیزید» حسودان به پیغمبر هاشمی ببستند از این گونه بس افترا که شعر است قرآن و بیمعنی است الف لام میم الف لام را (همان/422) اشاره به سورهی صافات/36 «وَ یَقوُلُونَ اَئِنّا لَتارِکُوا الِهَتِنا لِشاعرُ مَجْنُونٍ» «و با کمال بیشرمی میگفتند آیا ما برای خاطر شاعر دیوانهای دست از خدایان خود برداریم؟» در غدیر خم یزدان گفت مر پیغمبر را کز پی کمال دین شو پذیره حیدر را (همان/123) اشاره به سورهی مائده/3 «اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعمَتی» «امروز به عقیده امامیه و برخی از اهل سنت روز غدیر خم و خلافت علی(ع) مراد است دین شما را به حد کمال رساندم و بر شما نعمت را تمام کردم» نخوانده درس مجازی ولی به مدرس حق هزار درس حقیقت نخوانده از بر کرد (دیوان/263) اشاره به سورهی اعراف/157 «اَلَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسوُلَ النَّبیَّ الاُمّیَّ» «آنان که پیروی کنند از رسول ختمی مرتبت و پیغمبر اُمّی» به روی تو صنما ختم شد نکو رویی چو بر پیغمبر ما ختم شد پیامبری (همان/241) اشاره به سورهی احزاب/40 «مّا کانَ مُحَمَّدٌ اَبا اَحَدٍ مِّنْ رِّجالِکُمْ وَلکِنْ رَّسولَ اللهِ وَ خاتَمَ النَّبِییّن» «محمد(ص) پدر هیچ یک از مردان شما نیست، لیکن او رسول خدا و خاتم انبیا است» گویی چرا یکی است خدا یا رسول کیست اینان ز مادر و ز پدر حجت آوردند (همان/269) اشاره به سوره انبیا/53 «قالوُا وَجَدْنا اباءَنا لَها عابدین» «قوم به ابراهیم گفتند ما پدران خود را به پرستش این بتان یافتهایم» ایزد از او به خلق نمود امروز احسان بینهایت وحد را (همان/134) اشاره به سورهی آل عمران/164 در مدح پیامبر میگوید: «لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَی الْمُومِنینَ اِذ بَعَثَ فیهُم رَسولاً» «خداوند با ولادت پیامبر احسان بینهایت به مردم کرد.