چکیده:
توانایی افراد برای تطبیق با ارزشها، سنتها و آداب و رسوم متفاوت از آنچه به آنها خو گرفتهاند و کارکردن در محیط متفاوت و متنوع فرهنگی، معرف هوش فرهنگی است و آن را میتوان پیشبینیکننده سازگاری فرهنگی و تصمیمگیری موفقیتآمیز در انجام دادن وظایف محولشده دانست. هوش فرهنگی قابلیت تعمیم به خردهفرهنگهای نژادی و قومی درون فرهنگ ملی را دارد؛ بنابراین مدیران محلی ازجمله دهیاران میتوانند از آن در تعاملات روزمره بهره ببرند. در این مقاله تلاش شد تا میزان اثرگذاری هوش فرهنگی دهیاران بر عملکرد زمینهای آنان در نواحی روستایی شهرستان مشهد بررسی شود. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی-تحلیلی است که بخش عمدهای از دادههای آن براساس مطالعات میدانی از سطح منطقه جمعآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل 24 روستای نمونه با جمعیت 86856 نفر در قالب 23997 خانوار است که حجم نمونه با روش کوکران 229 نفر تعیین شد و به روش نمونهگیری تصادفی سیستماتیک از بین روستاییان انتخاب شد. به این حجم نمونه، 24 دهیار، 24 نفر از اعضای شورای اسلامی روستاها و 6 نفر از کارشناسان اداری افزوده شد و درنهایت 283 پرسشنامه ت کمیل شد. یافتههای مطالعه براساس نتایج بهدستآمده از تحلیل ساختاری برمبنای نتایج حاصل از دیدگاه همه پاسخگویان نشان میدهد، ضریب تعیین عملکرد زمینهای 1729/ 0 است؛ بهعبارتی 29/ 17 درصد از تغییرات متغیر عملکرد زمینهای دهیاران تحتتاثیر ابعاد هوش فرهنگی آنان است. بعد فراشناختی هوش فرهنگی با ضریب 91/ 5 بیشترین تاثیر مثبت و معنادار را دارد و پس از آن، بعد رفتاری هوش فرهنگی با ضریب 923/ 2 بر عملکرد زمینهای دهیاران موثر است. در این مطالعه بین ابعاد دانش و انگیزش هوش فرهنگی و عملکرد زمینهای دهیاران رابطهای مشاهده نشد. در این مطالعه دهیارانی که در مقایسه با دیگران نمره هوش فرهنگی بیشتری را کسب کردهاند، توانستهاند با رفتارهای خودنظمده در پیگیری وظایف، سختکوشی و تسهیل بینفردی عملکرد زمینهای بهتری را نشان دهند. در این راستا، برنامههای مربوط به تقویت هوش فرهنگی با برگزاری کارگاههای عملی توسط نهادهای دستاندرکار ازجمله بخشداریها و نظام جامع جبران خدمات، مبتنی بر پرداخت براساس عملکرد و کارایی افراد در قالب سیستم حقوق و مزایا پیشنهاد میشود.
In this paper, we tried to study the effect of cultural intelligence on the contextual performance of rural dignitaries (Dehyaran) in rural area. The research method in this descriptive-analytic study is a major part of its data collected based on field studies from the region. The statistical population of the study consisted of 24 sample villages with a population of 86856 people in the form of 23997 households. The sample size of 316 people was determined by Cochran method and selected by systematic random sampling from among the villagers. In this sample, the number of 24 dignitaries, 72 members of the Islamic Council of the provinces and 6 administrative experts were added, finally 418 questionnaires were completed. The findings of the study, based on the results of structural analysis, show that in general, cultural intelligence has a positive and direct effect on the yield of dairy farmers with a coefficient of 0.1729 Among the dimensions of cultural intelligence, the cultural intelligence strategy with the coefficient of 5.91 had the most significant positive and significant effect on the contextual performance of the dignitaries in the study area and then the dimension of cultural intelligence behavior with a coefficient of 2.923 on the contextual performance of effective managers have been. In this study, there is no relation between the dimensions of knowledge and the motivation of cultural intelligence and the contextual performance of tenants.