چکیده:
فضای سایبر بهعنوان محیطی جذاب، در دسترس و فراگیر، ظرفیتهای زیادی جهت بسط و گسترش حقوق اساسی بشر و مطالبه گری در خصوص آن دارد؛ اما در مرحلهی عمل فضای مذکور تبدیل به ابزاری جهت تجاوز به همین حقوق گردیده و سیاستمداران دولتهای «اقتدارگرا» با یاری جستن از ظرفیتهای این محیط -بهطور ویژه شبکههای اجتماعی- دست به نقض حقوق اساسی بشری همچون حریم خصوصی، حق بر آزادی اطلاعات و آزادی بیان زدهاند. مقالهی حاضر با یاری جستن از روش توصیفی- تحلیلی و با استقراء منطقی در عملکرد برخی کشورهای اقتدارگرا در فضای سایبر، در راستای یافتن موارد حقوق بشری نقض شده توسط «اقتدارگرایی سایبری» این دولتها و درک مطلوب تهدیدات حقوق بشر با استفاده از فناوریهای نوین و هوش مصنوعی میباشد. یافتههای پژوهش حکایت از آن دارد که اقتدارگرایی سایبری با تجاوز به امنیت و حریم دادههای شخصی، محرومیت از دسترسی آزاد به اطلاعات، انتشار اطلاعات نادرست و محدود کردن حق بر آزادی بیان بهصورت بنیادینی منجر به نقض حقوق بشر گردیده است و امروزه بسیاری از دولتها با تشکیل گروههای سایبری مخرب خاص همچون «ارتش صفحهکلید» و استفاده از «ترول»ها در مسیر مهندسی افکار عمومی، پنهانکاری اطلاعات و دادن اطلاعات نادرست؛ سعی در بسترسازی سایبری برای تداوم عملکرد اقتدارگراینه خود دارند.
As an attractive, accessible and inclusive environment, the cyberspace has many capacities for the development and expansion of basic human rights and demands regarding them. But in reality and action, the mentioned space has become a tool to violate these rights, and the politicians of "authoritarian" States, with the help of the capacities of this space - especially social networks -, have violated the basic human rights including privacy, right to freedom of information and freedom of expression. The present article, employing the descriptive-analytical methods and with rational induction in the performance of some authoritarian States in the cyberspace, constitutes an attempt in finding cases of human rights violated by the "cyber authoritarianism" of the mentioned governments and the optimal understanding of the threats to the human rights using new technologies and artificial intelligence. The findings of the research indicate that cyber authoritarianism has fundamentally violated human rights by violating data privacy and security, denying free access to information, spreading false information and limiting the right to freedom of expression and that nowadays many states have been busy with establishing grounds in cyberspace for continuation of their authoritarianism by forming special malicious cyber groups such as "Keyboard Army" and using "Trolls" in the way of engineering public opinion and thought, hiding information and giving false information.
خلاصه ماشینی:
ir تاریخ دریافت:06 اسفند 1401 تاریخ پذیرش: 23 خرداد 1402 چکیده فضای سایبر بهعنوان محیطی جذاب، در دسترس و فراگیر، ظرفیتهای زیادی جهت بسط و گسترش حقوق اساسی بشر و مطالبهگری در خصوص آن دارد؛ اما در مرحلهی عمل فضای مذکور تبدیل به ابزاری جهت تجاوز به همین حقوق گردیده و سیاستمداران دولتهای «اقتدارگرا» با یاری جستن از ظرفیتهای این محیط -بهطور ویژه شبکههای اجتماعی- دست به نقض حقوق اساسی بشری همچون حریم خصوصی، حق بر آزادی اطلاعات و آزادی بیان زدهاند.
مقالهی حاضر با یاری جستن از روش توصیفی- تحلیلی و با استقراء منطقی در عملکرد برخی کشورهای اقتدارگرا در فضای سایبر، در راستای یافتن موارد حقوق بشری نقض شده توسط «اقتدارگرایی سایبری» این دولتها و درک مطلوب تهدیدات حقوق بشر با استفاده از فناوریهای نوین و هوش مصنوعی میباشد.
یافتههای پژوهش حکایت از آن دارد که اقتدارگرایی سایبری با تجاوز به امنیت و حریم دادههای شخصی، محرومیت از دسترسی آزاد به اطلاعات، انتشار اطلاعات نادرست و محدود کردن حق بر آزادی بیان بهصورت بنیادینی منجر به نقض حقوق بشر گردیده است و امروزه بسیاری از دولتها با تشکیل گروههای سایبری مخرب خاص همچون «ارتش صفحهکلید» و استفاده از «ترول»ها در مسیر مهندسی افکار عمومی، پنهانکاری اطلاعات و دادن اطلاعات نادرست؛ سعی در بسترسازی سایبری برای تداوم عملکرد اقتدارگراینه خود دارند.
این رویکرد ظرفیت بررسی چگونگی استفاده از فضای سایبر برای سرکوب حقوق و آزادیهای اساسی از طریق نظارت خودسرانه، پنهانکاری، اطلاعات نادرست و نقض آزادی بیان را دارد (Glasius & Michaelsen, 2018: 3795).