چکیده:
در 26 ژوئن 2018، کمیسیون حقوق تجارت بینالملل سازمان ملل متحد، پیشنویس کنوانسیون موافقتنامههای بینالمللی حلوفصل از طریق میانجیگری (کنوانسیون سنگاپور) را تصویب کرد. هدف کنوانسیون سنگاپور، ترویج و ترغیب میانجیگری بینالمللی است، به همان ترتیبی که کنوانسیون نیویورک، شناسایی و اجرای آرای داوری بینالمللی را تسهیل و تقویت میکند. سازوکار طراحیشده در این معاهده، مبتنی بر موازین و اقدامات ملی است و دولتهای عضو را متعهد میکند که اجرای موافقتنامههای بینالمللی میانجیگری را به این ترتیب تضمین کنند. کنوانسیون سنگاپور، از ظرفیت بالقوه مطلوبی برای حل اختلافات فرامرزی تجاری در منطقة آسیا برخوردار است، جایی که میانجیگری در آن بهمنزلة شیوهای ارزشمند برای حل اختلافات مورد پذیرش است و منطبق با ارزشها و فرهنگ آسیایی است و بر همین اساس، پیشبینی میشود با استقبال دولتهای آسیایی برای عضویت مواجه خواهد شد و آیندهای روشن برای این شیوة حلوفصل اختلافات در این منطقه مورد انتظار است.
On 26 June 2018, the United Nations Commission on International Trade Law [UNCITRAL] approved the final drafts of the Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation (the Singapore Convention). The goal of the Singapore Convention is to encourage international mediation in the same way that the New York Convention facilitates the recognition and enforcement of international arbitration awards. The mechanism provided in the Convention is based on national provisions and measures. The Convention provides a uniform, efficient framework for the recognition and enforcement of mediated settlement agreements that resolve international, commercial disputes. The Singapore Convention has great potential to impact the conduct of international dispute resolution in Asia, where mediation is viewed as a valuable tool to resolve commercial disputes as it is consistent with Asian values and culture. It is hoped that Asian jurisdictions will widely support the Singapore Convention, and thereby usher in a brighter future for Asian dispute resolution.
خلاصه ماشینی:
پيشـينۀ ايـن کنوانسـيون ناظر بر مذاکرات مطرح در سال ٢٠١٤، در خصوص پيشنهاد ايالات متحدة امريکا بـراي تـدوين کنوانسيون چندجانبه اي بود که التزام به توافقـات حل وفصـل اختلافـات تجـاري بين المللـي را بهبود بخشد (١٩٥ :٢٠١٩ ,CHUA) در اين مقاله ، ابتدا اهميـت و چرايـي اينکـه ميـانجيگري به عنوان موضوع يک معاهدة بين المللي باشد، تبيين و سپس شرايط ماهوي و اجرايـي مقـرر در کنوانسيون سنگاپور از جمله ويژگيهـاي موافقت نامـه هاي ميـانجيگري مشـمول کنوانسـيون ، ضوابط شکلي لازم و موارد خارج از شمول کنوانسيون بررسي خواهـد شـد.
the Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation (the Singapore Convention) بنابراين تلاش مي شود تا با رويکردي تحليلي-تطبيقـي، علاوه بـر تبيـين مفـاد کنوانسـيون کـه به دليل عدم ارائۀ تفسير رسمي يا گزارش هاي تبييني از سوي مرجع تدوين کننـده (کميسـيون حقوق بين الملل سازمان ملل متحد) از اهميت زيادي برخوردار است ، ارائـۀ رهيافـت تحليلـي از چرايي و ضرورت تصويب چنين معاهده اي در حوزة حل وفصل اختلافات بين المللي و مقايسۀ آن با سازوکارهاي موجود مورد اهتمام قرار گيرد.
رويکرد کنوانسيون مبني بر ادلۀ احراز انجـام ميـانجيگري ، حصري نيست و گزينه هاي مختلفي براي ارائه در نظر گرفته شـده اسـت کـه ايـن انعطاف پـذيري در جهت اجراي موثر کنوانسيون و با توجه به تنوع رويۀ دولت ها و نيز اوضاع و احـوال مختلـف مثبـت و مفيد ارزيابي شده است ، از جمله براي شرايطي که موافقت نامۀ حل وفصل منعقـد شـده ، امـا ميـانجي قادر يا مايل به امضاي آن نيست ، به خصوص پذيرش گواهي مؤسسۀ اجراکننده ميانجيگري بـه عنوان يکي از ادله ، با توجه به تعداد روبـه فزونـي نهادهـا و مؤسسـات ارائه کننـدة خـدمات ميـانجيگري در سراسر جهان مفيد و راهگشا خواهـد بـود(٢٠٠-١٩٨ :٢٠١٩ ,CHUA).