چکیده:
مجموعه تاریخی بمپور در حوزه جغرافیایی و فرهنگی مکران - جازموریان، در دشتی هموار در ضلع شمال غربی بمپور مرکز شهرستان بمپور واقع شده است. آثار آتش سوزی گسترده و خاکستر بقایای مواد سوخته شده، یکی از نمودهای بارز قلعه است که تقریبا در همه جای آن دیده شده و منحصر به مکانهایی مانند چاله دورریز یا آشپزخانه نمیشود. تنوع و فراوانی آثار سوخته شده این اجازه را داد تا از آنها برای مطالعات تخصصی باستان گیاه شناسی استفاده شود. این پژوهش به ارایه نتایج حاصل از مطالعه بقایای گیاهی موجود در نهشتههای برداشت شده از دورریز و بقایای ناشی از آتش سوزی متعلق به لایههای سطحی و فوقانی دوره قاجار، حداکثر تا عمق یک متری کارگاههای کاوش در قلعه بمپور میپردازد. اهدف اصلی از انجام این مطالعات، شناخت پوشش گیاهی پیرامون قلعه و منطقه، نوع گیاهان استفاده شده توسط ساکنان قلعه و شناخت بخشی از تغذیه ساکنان و وجود احتمالی آثار رستنیهای غیربومی بود. مشاهده میکروسکوپی و شناسایی 2. 301 قطعه زغال چوب، چوب، دانه، اجزاء ساقه و میوه به دست آمده از کانتکستهای مذکور نشان داد که پوشش درختی پیرامون قلعه در دوره قاجار شامل درختانی مانند: گز، بید، آکاسیا، کهور و خرما بوده و از چوب این درختان برای سوخت (به ویژه گز) یا به عنوان مصالح ساختمانی در جهت مقاوم سازی بناها (بید، آکاسیا و کهور) استفاده میشده است. اکولوژی و پراکنش جغرافیایی گیاهان شناسایی شده، گواه بر بومی بودن آن هاست. بقایای گیاهان کشت شده مانند: غلات (گندم و جو)، میوهها (خرما) و صیفی جات (هندوانه و خربزه) در میان بقایای ناشی از آتش سوزی حکایت از فعالیتهای کشاورزی منطقه دارد. علاوه بر این، گواه دیگری بر این امر، بذرهای سوخته گیاهان خودرو یا علفهای هرز شناسایی شده نظیر: چاودار، مرغ، جاروعلفی، گندمیان خودرو، ماشک، گون، یونجه، اسفناجیان، سیاه شور، علف هفت بند، واکاریا، سریشک و جگن هستند که با آبیاری در مزارع کشاورزی روییدهاند.