چکیده:
اﻣﺮوزه درﻧ ﻈﺮﯾﻪﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ روﺳﺘﺎ ﺗﻮﺳﻌﮥ روﺳﺘﺎﯾﯽ از ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﮑﺎری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزی و ﻇﺮﻓﯿﺖﺳﺎزی در ﻣﻨﺎﻃﻖ روﺳﺘﺎﯾﯽ در ﺟﻬﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻟﮕﻮی زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﻧﻬﺎدی ﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد ودر ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ اﺑﺰاری ﻣﻬﻢ ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽرود. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻬﻢ، ﺟﺎﻣﻌﻪ ای را ﻧﻤﯿﺘﻮان ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ در ﺗﮑﺎﭘﻮی دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﺑﻌﺪ ﻓﺮاﮔﯿﺮﺗﺮ آن ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻧﺒﺎﺷﺪ. در رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪدی دﺧﯿﻞ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ، ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ اﺳﺖ و ﯾﮑﯽ از راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت ﺗﻮﺳﻌﮥ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ و ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن زﻣﯿﻨﻪﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزی آنﻫﺎ اﺳﺖ ﻧﻘﺶ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ در ﺗﺤﻘﻖ اﻫﺪاف ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﺎم و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪای و ﺑﺎ روش ﻣﺮوری ﺗﺪوﯾﻦ ﺷﺪه؛ ﺗﻼش دارد ﺿﻤﻦ ﺑﯿﺎن ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ، ﻧﻘﺶ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ زﻧﺎن روﺳﺘﺎﯾﯽ را در ﺗﻮﺳﻌﻪی ﭘﺎﯾﺪار روﺳﺘﺎﯾﯽ اراﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
خلاصه ماشینی:
(فراهانی و همکاران،1390) هم چنین کارافرینی فرآیندی است که درآن فرد کارآفرین با توجه به ویژگی های شخصیتی خود آگاهانه در پی حل یک مشکل بوده و با روحیه نوآوری و خلاقیت خود راه حل، ابزار و یا طرحی را ارائه و برای عملی کردن آن با پذیرش خطرپذیری های مربوطه اقدام،و نهایتا تلاش می کندکه محصول خود را عرضه کند و یک جریان جدید را پی ریزی و توسعه دهد همچنین کارآفرینی فرآیند خلق چیز نو و با ارزش، با صرف وقت و تلاش بسیار و پذیرش خطرپذیری های مالی، روحی و اجتماعی برای به دست اوردن منافع -Lordkipanidze,2005 مالی،رضایت شخصی و استقلال می باشد(انبارلو و هرائینی،1395).
کارآفرینی از فعالیتهایی است که میتواند برطرف کننده بسیاری از چالشهای عمده همچون بیکاری، درآمد پایین، فقدان تنوع اقتصادی و غیره در مناطق روستایی باشد که در این میان، زنان به عنوان یکی از گروه های تاثیر گذار در جامعه روستایی نقش مهمی دارند به همین دلیل تقویت کارآفرینی زنان روستایی، راهکاری موثر در راستای دو شاخص توسعه، یعنی افزایش اشتغال و کاهش بیکاری تلقی می شود (حیدری ساربان،1391) به نقل از یاسوری و نوروزی نژاد،1400) 3- کارآفرینی روستایی کارآفرینی روستایی را می توان به این صورت تعریف کرد:شناسایی فرصت های جدید،نوآوری و خلاقیت در فعالیت های کشاورزی و غیر کشاورزی ،نوآوری و خلاقیت در کاربری زمین و در ولقع استفاده بهینه ، متنوع و نوآورانه از منابع روستا در راستای توسعه پایدار روستایی است(دادورخانی و همکاران،1390).
همچنین امروزه کارافرینی و خود اشتغالی به عنوان یکی از مهم ترین گزینه های اشتغال به ویژه در توسعه ی جوامع محلی مطرح است و با توجه به تغییر روندهای جهانی اشتغال، ضرورت توسعه و تقویت انگیزهای خوداشتغالی و کارآفرینی بویژه در زنان بیش از پیش احساس می شود اما در برخی از جوامع شرایط اجتماعی مانع زنان برای شروع کسب و کار می باشند.