چکیده:
در تاریخ ایران اسلامی فرهیختگانی ظهور کرده و در زمینه مهدویت آثاری ارزشمند بر جای گذاشتند. یکی از این چهرههای فروزان، آیتالله العظمی صافی گلپایگانی بودند که علاوه بر رسیدن به قلههای فقاهت، تحقیقاتی گسترده و تخصصی در عرصه مهدویت و اهمیت باور به آن انجام دادند که ثمرات آن در قالب کتابها، مقالات و سخنرانیهایی انعکاس یافته است. این پژوهش با هدف آشنایی با اهمیت و ضرورت باورداشت مهدویت در اندیشه آیتالله صافی به دنبال پاسخگویی به این سوال است که این باور در بین افکار و اندیشههای مهدوی ایشان چه جایگاهی داشته است؟ در این پژوهش سعی شده با استناد به آثار علمی آیتالله صافی گلپایگانی و با رویکردی تحلیلی، در مورد نوع و کیفیت اندیشهورزی ایشان در باب اهمیت و ضرورت مهدویت مباحثی مطرح گردد. نوشتار حاضر دستاوردهای متعددی داشته است که از جمله مهمترین آنها میتوان به شناخت آثار مهم باور به مهدویت در زندگی فردی و اجتماعی بشر اشاره کرد.
In the history of Islamic Iran, intellectuals have appeared and left valuable works in the field of Mahdism. One of these fiery figures was Grand Ayatollah Safi Golpayegani who, in addition to reaching the heights of jurisprudence, conducted extensive and specialized research in the field of Mahdism and the importance of believing in it, the results of which were reflected in books, articles and speeches With the aim of getting to know the importance and necessity of believing in Mahdavi in the thought of Ayatollah Safi, this research seeks to answer the question of what place this belief had in her Mahdavi thoughts and ideas. In this research, by referring to the scientific works of Ayatollah Safi Golpayegani and with an analytical approach, we have tried to discuss the type and quality of her thinking about the importance and necessity of Mahdism The present article has had several achievements, among the most important of which we can mention the recognition of the important effects of believing in Mahdism in the individual and social life of human beings.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه حس فرجامنگری با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بین شیعیان وارد مرحله جدیدی شده و نظر به لزوم آشنایی بیشتر مردم با فلسفه و اهمیت باورداشت مهدویت، فضا برای پژوهش در این زمینه فراخ به نظر میرسید لذا علمای بزرگی مانند آیتالله صافی احساس وظیفه کرده و در این راه گامهای بزرگی برداشتند.
با توجه به اینکه در زمینه شناخت اندیشههای آیتالله صافی گلپایگانی در مورد اهمیت و ضرورت بحث مهدویت، تحقیق مستقلی صورت نگرفته است و با عنایت به اهمیت موضوعات مهدوی، در پژوهش حاضر تلاش خواهد شد تا تصویری جامع، مستند و روشن از آراء ایشان در این حیطه موضوعی ترسیم گردد.
آیتالله صافی مهدویت را هویت و ایمان کامل دانسته و بر این باور است مهدویت از ایمان به خدا و توحید آغاز و به عقیده به امامت حضرت مهدی موعود؟عج؟ كامل میگردد(صافی گلپایگانی، 1397ش: ج4، 427) مشخص است که در دایرۀ فکری ایشان، توحیدباوری اساس و نقطه آغاز گرایش به مسیر حقیقت و در مرحله دوم، اعتقاد به فرستادگان الهی و جانشینان بر حق ایشان(به صورت متوالی و بدون انقطاع) است که تکمیلکننده مبانی اصلی اعتقادات انسان است.
ایشان پس از ذکر مزایا و ضرورت وجود امام برای اداره جامعه، معایب نظامهای دیگری مانند حکومتهای سلطنتی و انتخابی و دموکراسی را برشمرده و با این کار اهمیت اعتقاد به مهدویت را در بُعد سیاسی توضیح میدهند(صافی گلپایگانی، 1361ش: 23-32) به نظر آیتالله صافی، باورداشت مهدویت در تمام ادوار، شیعه را در موضع نفى هر نظام غیرشرعى قرار مىدهد(صافی گلپایگانی، 1360ش: 100).