چکیده:
مقدمه: زوجین به عنوان عوامل ایجادکننده محیط ناخوشایند درون خانواده و از هم پاشیدگی کانون گرم خانواده و افزایش طلاق در کشور، نیاز به آموزش روشها و فنون متعددی دارند تا تغییرات لازم را در نگرش، رفتار و روابط خود با اعضای خانواده ایجاد نمایند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر کیفیت زناشویی و صمیمیت زناشویی زوجین در آستانه طلاق انجام گرفت.
روش پژوهش: طرح پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین متقاضی طلاق در دادگاه مفتح شهر تهران در سال 1397 بود که از میان آنها 30 زوج به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 زوج) و کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. جهت گردآوری دادههای پیش آزمون و پس آزمون ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) و پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی (2001) بود. گروه آزمایش 8 جلسه 5/1 ساعته زوجدرمانی شناختی رفتاری را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافتهها: در پژوهش حاضر بین میانگینهای نمرههای کیفیت زناشویی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (01/0P <). بین میانگین نمرههای صمیمیت زناشویی گروه آزمایش و گروه کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (01/0P <).
نتیجهگیری: زوج درمانی کوتاه مدت شناختی رفتاری یک روش درمانی موثر بر کیفیت روابط زناشویی و صمیمیت زناشویی زوجین در آستانه طلاق است
Introduction: Couples need to learn a variety of methods and techniques to create the necessary changes in their attitudes, behaviors, and relationships with family members as factors causing unpleasant intra-family environment and the disintegration of the family hot spot and increasing divorce in the country. The purpose of this study was to determine the effect of cognitive behavioral couple therapy on marital quality and marital intimacy of couples on the verge of divorce. Method: The research design was quasi-experimental with pre-test and post-test with control group and the statistical population of the present study consisted of couples applying for divorce in Mofateh court of Tehran in 2019 which through them 30 couples were selected by purposive sampling method and randomly were assigned into two experimental groups (15 couples) and control (15 couples). To collect pre-test and post-test data, the research instruments included Dyadic Adjustment Scale by Spanier (1976) and Marital Intimacy Needs Questionnaire by Bagarozzi (2001). The experimental group received 8 sessions of 1.5 hour cognitive behavioral couple therapy. Covariance analysis was used for statistical analysis of the data. Results: In the present study, there was a significant difference between the mean of marital quality scores in the experimental and control groups at the post-test stage (P Conclusion: Short-term cognitive behavioral couple therapy is an effective treatment for couples' quality of marriage and marital intimacy on the verge of divorce.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي پژوهش : جهت بررسي اثربخشي زوج درماني کوتاه مدت به شيوه شناختي رفتاري بر کيفيت روابط زناشويي زوجين در آستانه طلاق از آزمون تحليل کوواريانس تک متغيري استفاده شده است .
Results of covariance analysis to investigate the effect of cognitive behavioral couple therapy on marital quality منابع تغييرات مجموع درجه ميانگين F سطح مجذور توان مجذورات آزادي مجذورات معناداري اتا آماري پيش آزمون 456/800 1 456/800 61/613 0/001 0/519 1/000 عضويت گروهي 1614/402 1 1614/402 217/750 0/001 0/793 1/000 خطا 422/600 57 7/414 - - - - کل اصلاح شده 3414/400 59 - - - - - جدول ٤ نشان ميدهد بين ميانگين نمرات کيفيت روابط زناشويي بر حسب عضويت گروهي (گروه آزمايشي و گروه کنترل ) در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (٢١٧/٧٥٠= (٥٧ و ١)F و ٠٠١>P)؛ بنابراين زوج درماني کوتاه مدت به شيوه شناختي رفتاري موجب افزايش کيفيت روابط زناشويي زوجين در آستانه طلاق شده است .
Results of covariance analysis to investigate the effect of cognitive behavioral couple therapy on marital intimacy منابع تغييرات مجموع درجه ميانگين F سطح مجذور اتا توان آماري مجذورات آزادي مجذورات معناداري پيش آزمون 15776/866 1 15776/866 787/875 0/001 0/933 1/000 عضويت گروهي 20404/560 1 20404/560 1018/976 0/001 0/947 1/000 خطا 1141/401 57 20/025 - - - - کل اصلاح شده 42215/333 59 - - - - - جدول ٧ نشان ميدهد بين ميانگين نمرات صميميت زناشويي زوجين بر حسب عضويت گروهي (گروه آزمايشي و گروه کنترل ) در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (١٠١٨/٩٧٦= (٢٧ و ١)F و ٠٠١>P).