چکیده:
هدف از پژوهش حاضر پیشبینی سیستم بازداری رفتاری بر اساس عدم تحمل ناکامی و دشواری در تنظیم هیجان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مراجعه کنندگان 20 تا 30 ساله در سال 1402 بود که به مراکز مشاوره و رواندرمانی خصوصی در منطقه 3 شهر تهران مراجعه کرده بودند. از این رو، حجم نمونه پژوهش بر اساس دیدگاه کلاین (2016) 200 نفر تعیین شد. به منظور نمونه گیری با شیوه نمونهگیری هدفمند و در دسترس با مراجعه یا ارسال فرم پرسشنامه به مراکز مربوطه نمونه آماری پژوهش انتخاب گردید. ابزار استفاده شده برای گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تجدیدنظر شده حساسیت به تقویت جکسون (2009)، پرسشنامه تحمل ناکامی هارینگتون (2005)، و پرسشنامه دشواری در نظمبخشی هیجانی گراتز و رومر (2004) بود. در نهایت دادههای به دست آمده از طریق تکمیل پرسشنامههای جمعآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. عدم تحمل ناکامی با ضریب بتای 22/0- و دشواری در تنظیم هیجان با ضریب بتا 24/0- میتوانند سیستم بازداری رفتاری آزمودنیها را به صورت مثبت پیش بینی کنند (01/0> p). همچنین نشان داد عدم تحمل ناکامی و دشواری در تنظیم هیجان میتواند 9/28 درصد از سیستم بازداری رفتاری را در نمونه آماری پژوهش پیشبینی کند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که میتوان از طریق متغیرهای دشواری در تنظیم هیجان و عدم تحمل ناکامی سیستم بازداری رفتاری نوجوانان را پیشبینی نمود.
The purpose of this research was to predict the behavioral inhibition system based on intolerance of failure and difficulty in regulating emotions. The current research was applied in terms of purpose and descriptive and correlational in terms of method. The statistical population of the present study included all clients aged 20 to 30 in 2023 who had referred to private counseling and psychotherapy centers in District 3 of Tehran. Hence, the sample size of the research was determined to be 200 people based on Kline's (2016) view. For the purpose of sampling, the statistical sample of the research was selected using the targeted and available sampling method by referring or sending the questionnaire form to the relevant centers. The tools used to collect information included the revised scale of sensitivity to reinforcement by Jackson (2009), Harrington's failure tolerance questionnaire (2005), and Gratz and Roemer's (2004) emotional regulation difficulty questionnaire. Finally, the data obtained by completing the collected questionnaires were statistically analyzed using SPSS software and Pearson's correlation coefficient and multivariate regression. Intolerance of failure with a beta coefficient of -0.22 and difficulty in regulating emotions with a beta coefficient of -0.24 can positively predict the behavioral inhibition system of subjects (p < 0.01). It also showed that intolerance of failure and difficulty in emotion regulation can predict 28.9% of the behavioral inhibition system in the statistical sample of the study. Therefore, it can be concluded that it is possible to predict the failure of the behavioral inhibition system of adolescents through the variables of difficulty in regulating emotions and intolerance.
خلاصه ماشینی:
همچنين نشان داد عدم تحمل ناکامي و دشواري در تنظيم هيجان ميتواند ٢٨/٩ درصد از سيستم بازداري رفتاري را در نمونه آماري پژوهش پيش بيني کند.
#$ با توجه به مطالب گفته شده ، هدف از پژوهش حاضر پيشبيني سيستم بازداري رفتاري بر اساس دشواري در تنظيم هيجان و عدم تحمل ناکامي بود.
نتايج رگرسيون پيش بيني سيستم بازداري رفتاري بر اساس عدم تحمل ناکامي و دشواري در تنظيم هيجان مدل مجموع مجذورات درجه آزادي ميانگين مجذورات F R R2 R2adj sig رگرسيون ٧٧٢٤/٩١ ٢ ٣٨٦٢/٤٥ ٨/٩٨ ٠/٥٥٢ 0/000 0/298 0/304 باقيمانده ١٠٣٩/٦٠ ٢٩٧ ٣/٥٣ کل ٨٧٦٤/٥١ ٢٩٩ همان طور که در جدول مشاهده ميشود مقدار sig کمتر از ٠/٠١ شده است و نشان از معنيدار بودن مدل رگرسيون ميباشد، يعني حداقل يکي از متغيرهاي پيش بين بر متغير ملاک تأثير معنادار دارد.
در اين پژوهش مقدار R٢ برابر ٠/٣٠٤ شده است به اين معنا که متغيرهاي مستقل (دشواري در تنظيم هيجان و عدم تحمل ناکامي) ٢٩/٨ درصد توانايي پيش بيني سيستم بازداري رفتاري نمونه آماري پژوهش را دارند و ٦٩/٦ درصد باقيمانده مربوط به ساير عوامل ميباشد.
مقدار اين ضريب در اين پژوهش ٠/٢٩٨ شده است ، به عبارت ديگر متغيرهاي مستقل (دشواري در تنظيم هيجان و عدم تحمل ناکامي) ٢٩/٨ درصد توانايي پيش بيني سيستم بازداري رفتاري را دارند.
نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون نشان داد عدم تحمل ناکامي و دشواري در تنظيم هيجان ميتواند ٢٨/٩ درصد از سيستم بازداري رفتاري را در نمونه آماري پژوهش پيش بيني کند.