چکیده:
در حقوق ایران و کانادا هرگونه تعرّض به جسم، مال، ارتباطات با اقسام و انواع آنها، اطّلاعات و اسرار، حیثیّت و آبرو، حریم خلوت و منزل، عقاید و آراء و افکار، نوشتار، توسط اشخاص حقیقی و حقوقی ممنوع و نقض حریم خصوصی محسوب می شود. در حقوق ایران موارد نقض حریم خصوصی به صورت گستردهای جرم انگاری شده و مجازات هایی اعمّ از انتظامی و کیفری برای آن درنظر گرفته شده است؛ همچنین زیاندیده از باب مسئولیت مدنی، مستحقّ جبران خسارت است. شیوه های جبران ضرر در نقض حریم خصوصی در حقوق ایران به شکل گسترده دیده شده است؛ هرچند بیشتر معطوف به جبران خسارت مادی اشخاص است. در هر صورت، شیوه هایی شامل جبران خسارت مادی و معنوی، اعاده حیثیّت، الزام به عذر خواهی به عنوان جبران ضرر نقض حریم خصوصی پیش بینی شده است. در نظام حقوقی کانادا جبران هایی مانند غرامت، تاوان، عذرخواهی و دیگر موارد جبران خسارت بدون آن که در قوانین خاصّی تدوین و محدود به ضوابط خاصّی شده باشند با نظر مرجع رسیدگی کننده، قابل دسترسی هستند. این مقاله به روش تحلیلی - توصیفی به بررسی شیوه های جبران ضرر در نقض حریم خصوصی در حقوق ایران و کانادا میپردازد.
In the laws of Iran and Canada, any assault on the body, property, communications with their types and types, information and secrets, dignity and reputation, privacy and privacy, opinions and thoughts, writing, by natural and legal persons is prohibited and violation of privacy. It is considered private. In Iranian laws, cases of privacy violations are widely criminalized and both disciplinary and criminal punishments are considered for it; Also, the victim is entitled to compensation due to civil liability. The methods of compensation for the violation of privacy in Iranian law have been widely seen; Although it is mostly aimed at compensating the material damage of individuals. In any case, methods including compensation for material and moral damage, restoration of dignity, the obligation to apologize as compensation for the loss of privacy are foreseen. In the Canadian legal system, compensations such as compensation, ransom, apology and other cases of compensation are available without being formulated in specific laws and limited to specific criteria, with the opinion of the hearing authority. For example, the Human Rights Court or any of the normal courts can consider the best and most complete compensation for the victim depending on the specific case and conditions of each case. In this article, we analyze the methods of compensation for the loss of privacy in Iranian and Canadian laws using a descriptive analytical method.
خلاصه ماشینی:
به سخن ديگر، دادرس به وضعت پيش از ورود ضرر مي نگرد و از خود مي پرسد چنان چه حادثه زيانبار به وقوع نمي پيوست ، وضع چگونه بود؟ براي مثال ، دادرس به اين مي انديشد که اگر پزشک يا وکيل ، اسرار بيمار يا موکل خود را فاش نکرده بود آنها چه وضعتي داشتند و به تعبير ديگر، اگر حريم خصوصي خواهان توسط خوانده نقض نمي شد وضعيت چگونه بود؟ در کشور کانادا با پيروي از سيستم حقوق عرفي و توجه ويژه به حقوق بشر و عرف هاي حقوق بين الملل ، مقوله حريم خصوصي و پاسخ قانونگذار به نقض حريم خصوصي در اکثر مصاديق نقض حريم خصوصي ، متفاوت با کشور ايران بوده و اساس پاسخگويي به اين نياز اکثرا براساس مقوله اي به نام (تورت ) که معادل فارسي آن چيزي بين شبه جرم و مسئوليت مدني ناميده مي شود، قرار دارد.
در قوانين کشور ايران چنين مواردي ديده نمي شود ولي از توجه به قسمت اخير ماده ١٠ قانون مسئوليت مدني که اشعار مي دارد «هرگاه اهمت زيان و نوع تقصير ايجاب نمايد دادگاه مي تواند در صورت اثبات تقصير، علاوه بر صدور حکم به خسارت مادي، حکم رفع زيان از طريق ديگر از قبيل الزام به عذرخواهي و درج حکم در جرايد و امثال آن نمايد» مي توان نتيجه گرفت که قانونگذار، طرق رفع زيان را در اختيار قاضي قرار داده است و در مواردي که دادگاه تشخيص دهد مي تواند از اين طريق استفاده نمايد.