چکیده:
زمینه و هدف: انسان مدرن امروزی در حال تجربه دو روند موازی، کاهش میانگین مدت خواب و افزایش نمایه توده بدنی است. خواب به عنوان یک فرآینده مهم در اغلب عملکردهای بدن نقش مهم و اساسی دارد. پژوهشهای انسانی و حیوانی پیشنهاد میدهند که مدت کوتاه خواب یک عامل خطر جدید برای افزایش وزن و چاقی میباشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر متقابل محرومیت از خواب و ورزش بر پاسخ میانجیهای عصبی و هورمونی مراکز سیری در هیپوتالاموس میباشد. روش: جستجوی پیشینه پژوهش با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی پژوهشی از جمله اسکوپوس (Scopus)، پاب مد (PubMed)، وب آف ساینس (Web of Science)، گوگل اسکولار (Google Scholar) و پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) با کلیدواژههای کمبود خواب، محرومیت از خواب، خواب کوتاه، بیخوابی، چاقی، افزایش وزن، شاخص توده بدن، ورزش و فعالیت بدنی انجام شد. یافتهها: نتایج تجزیه و تحلیل بررسی پژوهشها از این نظریه که خواب ناکافی و فعالیت ورزشی منجر به اختلال هورمونهای داخلی، تعادل انرژی و افزایش وزن میشود، حمایت میکند و میتواند افزایش وزن را پیشبینی کند. نتیجهگیری: به نظر میرسد که باید به افراد شرکتکننده در تمرینات ورزشی ویژه کاهش وزن در خصوص افزایش گرسنگی ناشتایی اطلاعرسانی بیشتری انجام شود تا حداقل در وعده صبحانه غذاهای کم کالریتر مصرف کنند. همچنین با توجه به اثر یک جلسه ورزش بر افزایش سیرکنندگی یک وعده غذا پیشنهاد میشود که مصرف صبحانه تا حد امکان به بعد از پایان هر جلسه ورزش موکول شود.
Background: Today's modern man is experiencing two parallel trends, a decrease in average sleep duration and an increase in body mass index. As an important process, sleep plays an important role in most body functions. Human and animal studies suggest that short sleep duration is a new risk factor for weight gain and obesity. The purpose of this study is to investigate the mutual effect of sleep deprivation and exercise on the response of neural and hormonal mediators of satiety centers in the hypothalamus.
Methods: Literature review was performed inresearch databases such as Scopus, Web of Science, PubMed, and Google Scholar with keywords sleep deprivation, sleep deprivation, short sleep, insomnia, obesity, weight gain, body mass index, exercise, and physical activity.
Conclusion: It seems that people participating in special weight loss exercises should be informed about the increase in fasting hunger so that they eat fewer caloriesat least for breakfast. Also, considering the effect of an exercise session on increasing the satiety induced bya meal, it is suggested that breakfast be postponed until after the end of each exercise session as much as possible.