چکیده:
در برنامهریزی شهری توجه به عدالت فضایی و برنامهریزی میتواند به تحققپذیری بیشتر عدالت شهری کمک نماید. این برنامهریزیها باید به گونهای باشد که تمرکز جمعیتی و خدماتی را عادلانه در مناطق مختلف توزیع نمایند. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخصهای توسعه یافتگی جوامع مطرح بوده و نبود آن به معنی عدم وجود سلامت و تندرستی در شهرها تلقی میشود. روش تحقیق به صورت تحلیلی و توصیفی انجام پذیرفته و هدف آن سعی در تحلیل و بررسی کاربریهای فضای سبز شهری» پارکها با تاکید بر عدالت اجتماعی و فضایی حاکم بر منطقه (مورد مطالعه: شهرستان خوی) میباشد. سرانه فضای سبز در شهر خوی در مناطت مختلف شهر یکسان نیست برایاتعدادی از مناطق سرانه فضای سبز از حد استاندارد شهری کمتر و برای برخی دیگر بیشتراست در برخی از مناطق آن نیاز به فضاهای تفریحی و فضای سبز و رعایت نسبت سرانه پارککها توجهی نشده است و تراکم جمعیت و تاثیرات بیش از حد نیروهای اقتصادی بر روی این بافت» کیفیت زیست محیطی آن را از بین برده است به طوری که آسایش و امنیت روحی و روانی افراد ساکن در این مناطق را بر هم زده است. تاثیر فضای سبز در تامین آرامش» آسایش, امنیت روحی» ایجاد انگیزه و الهامات فکری و هنری» چنانچه اصول زیبا شناختی و طراحی منظر در طراحی لحاظ شده باشدء چندین برابر افزایش مییاید. توزیع عدالت اجتماعی- فضایی خدمات شهری شهر خوی در نواحی ۲ گانه آن با توجه بیشتر بودن پا رککهای سطح شهری حالت نامتعادلی را نشان میدهد به گونهای که تا حدودی ناحیه ۱ برخوردارتر از ناحیه ۲ بوده و نواحی حاشیهنشین شهری در هر دو مناطق محرومترین افراد از نظر خدمات عمومی و استفاده از فضای سبز شهری و پا رکها میباشند.