چکیده:
پیر شدن یا سالمندی حاصل فرسایش تدریجی ارگان های حیاتی به شمار می رود. کم تحرکی افراد پیری را مضاعف کرده و بر کیفیت زندگی آنان تاثیر دارد. بنا کیفیت زندگی یک ساختار ذهنی چند بعدی است که سختی می توان تعریف نظام مند را ارائه نمود (pucci, etal, 2012: 170). فعالیت بدنی مزایای سلامت جسمانی را برای افراد فراهم نموده (An, etal, 2010) و افراد مسن در خطر می توانند از این برنامه های ورزشی مناسب سود ببرند (Mittaz, etal, 2019). این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین فعالیت های بدنی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شده است. این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی، مقطعی به روی 120 بزرگسال طی سال 1402 صورت گرفت. نمونه پژوهش بر اساس فورمول کوکران به تعداد (120) نفر در نظر گرفته شد و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده تعیین شده است. برای جمع آوری داده ها از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه ها بعد از توزیع دوباره جمع آوری و داده ها وارد نرم افزار SPSS 27 گردیده و تجزیه وتحلیل صورت گرفت. یافته های آمار توصیفی پاسخ دهندگان نشان می دهد که از جمله (120) تن، (80) تن مرد و (40) تن زن می باشد. بر اساس سن (70) تن در سنین 60 الی 70 سال، (40) تن در میان سنین 70 الی 80 سال و (10) تن در سنین بالاتر از 80 سال قرار داشتند. ازجمله پاسخ دهندگان (115) تن متاهل و (5) تن مجرد بوده که بر اساس تحصیلات (40) باسواد و (80) تن بی سواد گزارش شده است. در نتیجه افزایش کیفیت زندگی یکی از اهداف اولیه به منظور صحتمندی در میان همه بخصوص سالمندان بوده و اجرای تمرینات منظم توسط سالمندان می تواند به منظور مراقبت از افزایش تعادل بدو و کاهش خطرات ناشی از صدمات کمک کننده باشد. همچنین اجرای فعالیت بدنی می تواند اثرات متفاوتی روی قدرت عضلاتی، توانایی فرد در انجام کارهای روزانه، بدون وابستگی به دیگران و افزایش کیفیت زندگی داشته باشد.