چکیده:
دوران ابتدایی، دورهای حساس و بنیادی در شکلگیری شخصیت و مهارتهای اجتماعی دانشآموزان است. در این دوره، کودکان با چالشهای متعددی در زمینههای مختلف اجتماعی روبهرو میشوند و نیازمند آموزشها و مهارتهایی هستند که به آنها در برقراری ارتباط موثرء حل مسئله، همدلی و همکاری با دیگران کمک کند. با وجود اهمیت رشد اجتماعی دانش آموزان، نظامهای آموزشی سنتی غالبا بر آموزشهای حافظهمحور و انتقال یکطرفه اطلاعات تمرکز دارند و توجه کافی به پرورش مهارتهای اجتماعی دانش آموزان نشان نمیدهند. این موضوع، ضرورت استفاده از روشهای نوین آموزشی, مانند تدریس مبتنی بر مسئله را برای ارتقای مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی آشکار میکند. تدریس مبتنی بر مسئله، روشی فعال و مشارکتی است که دانش آموزان را در مرکز فرایند یادگیری قرار میدهد و به آنها فرصت میدهد تا با چالشهای واقعی روبهرو شده، برای حل آنها به صورت گروهی تلاش کنند و در نهایت، به راهحلهای خلاقانه دست پیدا کنند. این روش، مزایای متعددی برای رشد اجتماعی دانش آموزان به ارمغان میآورد، از جمله دانش آموزان با حل مسائل واقعی، به تواناییهای خود ایمان پیدا میکنند و اعتماد به نفسشان افزایش مییابد. دانش آموزان در تعامل با یکدیگرء مهارتهای ارتباطی، همدلی، همکاری و کار گروهی را ارتقا میدهند. در این مقاله، به بررسی نقش تدریس مبتنی بر مسئله در رشد اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی پرداخته میشود. پس از بیان مقدمه و ضرورت موضوع، به مزایای این روش آموزشی در ارتقای مهارتهای اجتماعی دانش آموزان اشاره میشود. در نهایت، پیشنهادهایی برای استفاده از تدریس مبتنی بر مسئله در برنامههای درسی دوره ابتدایی ارائه میشود.