چکیده:
هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت موجود آموزش برای توسعۀ پایدار در آموزش عالی صنایع دستی، با رویکرد آینده پژوهی است. گفتمان توسعه پایدار، با هدف حفظ و صیانت از منابع طبیعی زیست کره زمین و منابع فرهنگی و اجتماعی به جا مانده از نس لهای گذشته، برای استفاده نسل های آینده، مطرح و به یکی از گفتمانهای رایج جهان امروز با رویکرد آینده پژوهی هنجاری مبدل شده است. همچنین در راستای نهادینه شدن این گفتمان، ایده آموزش برای توسعۀ پایدار ب ه عنوان یک آینده مطلوب در دستور کار آموزش عالی در سطح جهانی قرار گرفته است. از جمله اقدامات انجام شده با هدف برقراری توسعۀ پایدار در جهان، م یتوان به رو یآوری به صنای عدستی ب ه عنوان یکی از راهکارهای حل چالش های پایداری، اشاره کرد که امروزه، در صدر مطالعات این حوزه قرار دارد. با توجه به نقش آموزش در ترویج ایده توسعۀ پایدار و نقشی که آموزش عالی به عنوان متولی آموزش صنای عدستی به عهده دارد، در این مقاله، شناسایی استعدادها و امکانات آموزشی این رشته در مقطع کارشناسی با رویکرد آموزش برای توسعۀ پایدار مدنظر است. نوع تحقیق بر اساس هدف کاربردی، روش پژوهش تحلیل مضمون، ابزار پژوهش مصاحبه با خبرگان آموزش حوزه صنای عدستی است. یافته ها حاکی از آن است که ارکان آموزشی صنای عدستی در مولفه های نگرش سیستمی، نگرش اخلا قمدارانه، محتوای سواد پایداری، نقش پداگوژیک استاد، خلاقیت، کیفیت کارگاهی آموزش، کیفیت پروژ های )مسئله محوری(، همکاری بین رشته ای، بومیگرایی و دیزاین در این رشته دارای زمینه های مناسبی برای دستیابی به الگوی آموزش برای توسعۀ پایدار تشخیص داده شده است، در نتیجه م یتوان گفت، برای بهره برداری نسل های آینده از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس صنای عدستی و تحقق پایداری در این حوزه، انجام برنامه ریزی آموزشی برای تربیت نسل امروز دانشجویان این رشته نقش اساسی به عهده دارد و به نظر میرسد از این طریق می توان به تحقق آینده مطلوب پایدار، در حوزه فرهنگی میراثی و فرهنگ زندگی معاصر امید بست.