چکیده:
<P>مقاله حاضر به بررسی تطبیقی نگاه سفر پیدایش به مسأله خدا و خلقت میپردازد و دیدگاه قرآن در این زمینه را، با سفر پیدایش مقایسه میکند و سعی دارد:حتی الامکان عبارات ظاهرا تحریف شده کتاب مقدس را تأویل کند و تا حدی که ممکن است، آن را مجاز بداند.در این مقاله به بررسی دو باب اول سفر پیدایش و مقایسه آن با قرآن میپردازیم و به یاری خدا و در مقالهای دیگر به دنباله این بحث خواهیم پرداخت.این مقاله میتواند بخشهایی از کتاب مقدس را که ظاهرا تحریف شده است، در مواردی توجیه نماید.</P>
خلاصه ماشینی:
"جمله اسماء الهی روی تو داده حق تعلیم آن در کوی تو عرضه آن بر ملک از عرض تو قول سبحانک حریم و حرز تو (همامی، مس عشق، 20) یعنی طبیعت آدم به گونهای است که قابلیت حداکثر کمال ممکن برای ممکن را دارد: در پس آینه طوطی صفتم داشتهاند آنچه استاد ازل گفت بگو میگویم (حافظ) نکته مهم اینکه خلقت آدم(ع)بر طبق روایت سفر پیدایش(یکم، 27 تا 31)در روز ششم انجام میگیرد و این عدد شش در مکاشفات یوحنا عدد وحش و عدد انسان شمرده میشود:پس هر که فهم دارد، عدد وحش را بشمارد، زیرا که عدد انسان است و عددش ششصد و شصت و شش است(یوحنا، سیزدهم، 18).
تعبیر خلقت آسمانها و زمین در شش روز، در قرآن هم آمده است:هو الذی خلق السموات و الارض فی ستة ایام ثم استوی علی العرش(الحدید/4):اما تعبیر سفر پیدایش:و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود، آرامی گرفت، تا چه اندازهای با:ثم استوی علی العرش سازگار است؟قطعا تعبیر قرآن در اینجا متشابه است و باید بر خلاف ظاهر معنی شود، پس چرا این تأویل را درباره سفر پیدایش روا ندانیم؟البته باید توجه داشت که تعبیر:أن الله الذی خلق السموات و الارض و لم یعی بخلقهن(الاحقاف /33)به شکل ضمنی اشاره به تصور باطلی دارد که برای برخی پیش آمده و آن اینکه خداوند پس از خلقت، خسته شد و به استراحت پرداخت."