چکیده:
یکی از آیات مشهور در فضیلت علی(ع)، آیه مباهله است که در جریان مباهله بین
پیامبر(ص)و مسیحیان نجران در سال دهم هجری نازل گردید.طبق روایات تفسیری(شیعه و سنی)، در این آیه علی(ع)به منزله جان پیامبر (ص)است.طبیعی است که جانشین پیامبر(ص)کسی باید باشد که از دیگران به ایشان، شبیهتر و
نزدیکتر باشد.و تعبیر«نفس پیامبر(ص)»که در این آیه بر علی(ع)قابل انطباق است، وافی
به این مقصود است.
خلاصه ماشینی:
"راستی اگر دعا مستجاب نمیشد و اثری از آن ظاهر نمیگردید چه رسوائی به بار میآورد؟!به همین جهت وقتی مسیحیان دیدند پیغمبر اکرم(ص)بر این کار مصمم است مهلت خواستند و هنگامی که دیدند همراه او افرادی است که با لباس عادی بیرون آمدهاند و لباسهایشان هیچگونه امتیازی نداشت، ولی خداوند آنها را در لباس وسیع هیبت خود پوشانیده است و احتمال میدادند که دعای آنها مستجاب شود از مباهله انصراف حاصل کردند تا عذاب الهی به آنها نرسد.
(همو، 3/322)اما دانشمندان به این اشکال پاسخ دادهاند که:1-در روایات بسیاری که از شیعه و سنی رسیده شأن نزول این آیه در مورد اهل بیت پیغمبر اکرم(ص)نقل شده و بجز افراد یاد شده کسی همراه آن حضرت نبوده است.
(مکارم شیرازی، 2/34)بعضی از مفسران اهل سنت مانند آلوسی نیز با این که پذیرفتهاند که این آیه در مورد اهل بیت(ع)-که از آن جمله علی علیه السلام است-نازل شده است، در توجیه انفسنا گفته است:منظور از انفسنا خود پیغمبر اکرم(ص)است و لفظ ابنائنا شامل علی علیه السلام میشود، زیرا عرب به داماد، ابن اطلاق کرده است.
(طبری، 1/78)جای تعجب و تأسف است که نویسنده المنار پس از اینکه از مسلم و ترمذی و بجز آنها از سعد نقل میکند که پیغمبر اکرم(ص)، علی و فاطمه و حسن و حسین را دعوت کردند، (همو، 3/322)این اشکال را مطرح مینماید و پیداست که تعصب کورکورانه آدمی را از تسلیم شدن در برابر حقیقت باز میدارد."