چکیده:
در این مقاله متغیرهای مؤثر بر کارایی کارکنان دانشگاه مورد بررسی قرار گرفت.
اطلاعات مورد نیاز در زمینه پارامترهای مؤثر بر کارایی از طریق یک تحقیق میدانی و
با توزیع پرسشنامه بین کلیه مدیران و برخی از کارکنان غیر هیأت علمی دانشگاه که
بصورت تصادفی ساده انتخاب گردیده بودند، جمعآوری و تجزیه و تحلیل گردید. اگر چه
شرایط و امکانات مدیران غیر هیأت علمی در دانشگاه از نظر حقوق و مزایا، جایگاه،
شخصیت، امنیت و ارتقای شغلی تفاوت قابل ذکری با سایر کارکنان ندارد و ارجاع پست
مدیریتی میزان پاسخگویی آنها را بیشتر مینماید و از نظر حضور به موقع و مسئولیت
پذیری در شرایط سختتری نسبت به سایرین قرار میگیرند ولی نتایج بررسیها نشان داد
در رابطه با کلیه عوامل مؤثر بر کارایی، مدیران نظرات مثبتتری نسبت به سایر کارکنان داشتند. به نظر میرسد مثبت بودن نظر مدیران و افزایش
کارایی آنها نسبت به سایرین، ناشی از مشارکت عمومی مدیران در برنامهریزیهای اجرایی
دانشگاه میباشد و چنانچه امکان مشارکت برای سایر کارکنان نیز میسر گردد میزان
رضایت و کارایی افزایش خواهد یافت.
خلاصه ماشینی:
"این پرسشنامه بین 200 نفر از کارکنان دانشگاه صنعتی اصفهان شامل کلیه مدیران و برخی از کارکنان غیر هیات علمی که بصورت تصادفی ساده انتخاب گردیده بودند توزیع شد، جمعآوری اطلاعات و بررسی نتایج حاصله منجر به تعیین سیزده متغیر مؤثر بر کارایی شامل: حقوق و مزایا (1A)، حضوربه موقع (2A)، عرق سازمانی (3A)، رضایت شغلی (4A)، سبک مدیریـت (5A)، عدالت سازمانی (6A)، مسئولیتپذیری (7A)، رضایت مراجعین (8A)، نوآوری و خلاقیـت (9A)، شخصیت شغلی (10A)، جایگاه شغلی (11A)، امنیـت شغلی (12A)، ارتقاء شغلی (13A) گردیده است.
با مقایسه میانگین امتیازات حاصله از نظرات کارکنان و مدیران غیر هیأت علمی دانشگاه در جدول شماره سه مشاهده میگردد که در تمام متغیرهای مورد ارزیابی نظرات مدیران مثبتتر از کارکنان است و به غیر از دو متغیر، عرق سازمانی(3و مسئولیت پذیری(7دارای اختلاف معنیدار در سطح 05/0 درصد میباشد بطور کلی در پنج متغیر مؤثر بر کارایی میانگین امتیازات بدست آمده از پرسشنامه مدیران از (نقطه بیتفاوتی) کمتر است: الف: در میزان حقوق و مزایای دریافتی امتیازات حاصل از نظرات مدیران از میانگین (3) کمتر می باشد و این نشان از نارضایتی مدیران از مقدار پرداختها و شکل کنونی است ولی میزان نارضایتی مدیران 53/0 در مقایسه با سایر کارکنان کمتر است.
بررسیهای انجام گرفته نشان میدهد در دانشگاه صنعتی اصفهان مدیران غیر هیأت علمی از نظر حقوق و مزایا جایگاه شغلی، شخصیت شغلی، امنیت شغلی و امکان ارتقاء شغلی تفاوت قابل ذکری با سایر کارکنان ندارند و همچنین ارجاع پست مدیریتی میزان پاسخ گویی آنها را در برابر مسئولین بیشتر مینماید و از نظر حضور به موقع و مسئولیت پذیری در شرایط سخت تری نسبت به سایر کارکنان غیر هیأت علمی قرار میگیرند.
Frederick Herzberg, Bernard Mausner, and Barbara Snyderman."