خلاصه ماشینی:
"عرفی شیرازی ظاهرأ شعرزیررا در مورد ایران گفته بود ولی حقیقت اینست همین شعر مطابق حال سرزمین شبهقاره نیز میباشدزیرا که درآن دوکشوربهرکجا که مسافرت کنیم وآثار قدیم معماری را در نظر بگیریم بدون تأمل صداقت آن را قبول میکنیم: از نقش و نگار در و دیوار شکسته آثار پدید است صنادید عجم را فن خطاطی خطاطیدرعالم اسلام فن ظریفی بشنارمیرودزیرا که الفبای بیشتر زبانهای اسلامی از جمله فارسی،اردو ،ترکی،(پیش ازاستقراررژیم جمهوری درآن کشور)پشتو ،سندی ،پنجالی ،کشمیری ،بلوچی وعیرهازالفبای عربی مأخوذشدهوکمال در نوشتن آن مانند خط چینی مستلزم مهارتی در نقاشی میباشد بهمین علت جمیع خطاطان غربی و فارسی و سایر زبانهای اشاره شده معمولأ در فنون نقاشی و تذهیب نیز استاد بودند و شاهکاری آنان امتیازات هر سه فن مزبور را داشته است.
) بود و علاقه مفرطی بهنرهای زیبا از جمله موسیقی داشت با استفاده ازاطلاعاتی کهدرزمینه موسیقی ایرانی کسب کرده بوددست اختراع لحن جالبی بنام «خیال»زدوهمین لحن بمرور ایام مورد پسند خواص و عوام در تمام هندوستان گردید و دردربارهای آخرین شاهان بابری باوج عظمت رسید و چنان اهمیت شایانی نصیب آن شدکه موسیقیدانان الان همان رابعنوان مظهرموسیقی کلاسیک پاکستان ونماینده ارزنده هنر موسیقی شبه قاره عرضه میدارندوآن امروزبطورکلی جانشین لحن معروف وقدیم هندوستان بنام «دهرپد» Dhurpad گردیده است کهدرسابق مهمترین لحنآن دیارمحسوب وجهت ابرازاحساسات خداپرستی وخواندن ادعیه و مناجات در معابد و محافل مذهبی هندوان، بکار میرفت."