چکیده:
بانو سیده نصرت امین، یکی از استوانه های فقاهت شیعه در سال 1274، در شهر اصفهان و
در خانواده ای شریف، که نسب به حضرت علی(علیه السلام) می برد، متولد شد و پس از
ازدواج و در منزل، از محضر استادان بزرگواری همچون آیات عظام نجف آبادی و زفره ای
بهره برد و با تلاش فراوان، به درجه اجتهاد نایل آمد و از سوی حاج شیخ عبدالکریم
حائری یزدی و دیگر بزرگان، اجازه روایت دریافت کرد. این بانوی مجتهده پس از عمری
تلاش در جهت تهذیب نفس و تربیت شاگردان گران قدر، در سال 1362 به دیار باقی شتافت.
خلاصه ماشینی:
چکیده بانو سیده نصرت امین، یکی از استوانه های فقاهت شیعه در سال 1274، در شهر اصفهان و در خانواده ای شریف، که نسب به حضرت علی(علیه السلام) می برد، متولد شد و پس از ازدواج و در منزل، از محضر استادان بزرگواری همچون آیات عظام نجف آبادی و زفره ای بهره برد و با تلاش فراوان، به درجه اجتهاد نایل آمد و از سوی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی و دیگر بزرگان، اجازه روایت دریافت کرد.
ایشان غرق در معارف معنوی گردید و با توجه به سیر و سلوک عملی و تلاش فراوان جهت فراگرفتن علوم قرآنی، به مقامات والایی دست یافت; چنان که در این باره آمده است: در پرتو معتقدات دینی، معنوی و قلبی اش، که در ارتباط با منبع فیض الهی بود، رشد یافت و همان گونه که در کتاب نفیس نفحات الرحمانیه ـ که به زبان عربی نگارش یافته ـ خود معترف است، چنان به مبدأ اقیانوس الهی وابسته بود که نغمات ملکوتی گل ها و ریاحین را به گوش جان می شنید و تا سن چهل سالگی، دوران تهذیب و ریاضت را پشت سرگذاشت و پس از آن، مراحل ترقی و کمال را طی نمود.
» یکی از استادان بانو امین، مرحوم آیة الله حاج میرسیدعلی نجف آبادی، نقل کرده است: «روزی شنیدم فرزند ایشان فوت شده است، فکر کردم خانم دیگر درس را تعطیل خواهد کرد، ولی برعکس، دو روز بعد کسی را به سراغم فرستاد که برای تدریس به منزل ایشان بروم، و من از علاقه ایشان به درس و تحصیل، سخت تعجب کردم.