خلاصه ماشینی:
"15 آیا آیات متشابه قرآن قابل فهم بشر هستند یا نه؟این آیات به چه معنا هستند؟به عبارت دیگر زبان قرآن در آیات متشابه چه نوع زبانی است؟آیا همان چیزی است که عرف عام از الفاظ آن میفهمد یا این آیات معنای دیگری غیر از معنای ظاهری دارند؟و اگر چنین است از چه راهی میتوان به آن معانی دست یافت؟آیا این آیات متشابه و یا کل قرآن کریم دارای ظاهری و باطن است یا خیر؟(البته بحث ذو بطون بودن و تأویلپذیری قرآن خود بحث مستقل را تشکیل میدهد و جای بحث و بررسی دارد)و راه رسیدن به معانی باطنی قرآن چیست؟این بحثها،سابقه تاریخی بس طو لانی در میان دانشمندان اسلامی دارد.
در این باره به اختصار میتوان گفت که در مورد آیات متشابه،خصوصا آیاتی که درباره صفات خداوند است،در مجموع دو نوع تفکر میان متفکران مسلمان وجود داشته است: 1-دیدگاه کسانی که معتقدند که آیات قرآن و صفاتی که در این آیات برای خدا بیان شده است به معانی ظاهری خود حمل میشوند؛نظیر اهل حدیث و ظاهر گرایان از اهل سنت،که از این دسته تحت عنوان مشبه و مجسمیه نیزی یاد میشود.
45 نقد و بررسی این نظریهها نقد قول دوم:او لا،این که زبان قرآن در تمام قصص قرآنی نمادین باشد،چنانکه بحث شد نمیتواند قابل قبول باشد،بلکه در بسیاری موارد،به تصریح مفسرین،این قصص جنبه واقعی دارد؛ثانیا،به اعتراف معتقدان به نظریه دوم،قصص قرآنی برای تأثیرگزاری در عرصه تربیت اخلاقی مخاطبان بیان شده است،اما باید توجه داشت که یک داستان در صورتی میتواند مبنا و اساسی برای اخلاق و تربیت جامعه قرار گیرد که حاکی از امر واقعی باشد نه صرف تخیلی و اعتباری."