چکیده:
در این مقاله سعی بر این است تا با مروری بر ادبیات سازمانهای مجازی،مفهوم این پدیده سازمانی مورد توجه قرار گیرد.سپس ویژگیهای سازمانهای مجازی از ابعاد منابع انسانی،فناوری اطلاعات و شیوههای سازماندهی بررسی میگردد.آنگاه الگوهای مختلف شکلگیری سازمانهای مجازی بیان میشوند و پس از آن اندازهگیری میزان مجازی بودن یک سازمان بررسی و آزمونی برای اندازهگیری میزان مجازی بودن مطرح میشود. مقدمه روند رو به رشد مفاهیمی چون تولید چالاک،تولید انبوهشناسی-(MASS CUSTOMIZATION) و جهانی شدن و نیز افزایش نیاز برای گسترش محصولات در دنیای رقابتی امروز باعث گرایش سازمانها به رویکردهای نوین و الگوهای جدید سازمانی گردیده است.جهانی شدن تجارت و تولید، ایجاب میکند که فعالیتهای اقتصادی را در هر محیط پرسودتری بتوان به انجام رساند.افزایش رقابت در دنیای امروز باعث گردیده است تا سازمانها برای کاهش هزینهها و ماندن در بازار نیازمند همکاری با دیگر سازمانها باشند. سازمانهای مجازی به عنوان مجموعهای از سازمانهای کوچک با پراکندگی بسیار گسترده، موجودیتهای مستقلی هستند که خود را برای برآورده ساختن نیازهای مشتریان با شرایط محیطی سازگار میکنند. از جمله عوامل موفقیت سازمان مجازی توانایی شکلدهی،انجام رسانی و خاتمه هر فعالیت در زمانی مشخص است و این یعنی اینکه در درون یک سازمان مجازی سازوکار شکلدهی و پیکربندی مجدد در زمان مشخص نقش بسیار با اهمیتی دارد. این مقاله سعی دارد تا ضمن ارائه مفاهیم گوناگونی که درباره سازمان مجازی وجود دارد و بررسی انواع سازمان مجازی،راهکارهایی برای حرکت سازمانهای کنونی به سمت مجازیتر شدن ارائه دهد.
خلاصه ماشینی:
از جمله عوامل موفقیت سازمان مجازی توانایی شکلدهی،انجام رسانی و خاتمه هر فعالیت در زمانی مشخص است و این یعنی اینکه در درون یک سازمان مجازی سازوکار شکلدهی و پیکربندی مجدد در زمان مشخص نقش بسیار با اهمیتی دارد.
شرکتهای اینترنتی را نیز میتوان گونهای دیگر از سازمانهای مجازی دانست،زیرا این شرکتها بهطور کلی وجود فیزیکی ندارند و ارتباط شرکت با مشتریان از طریق اینترنت صورت میگیرد.
عدم تجانس به عنوان مشخصهای دیگر نشان میدهد که سازمان مجازی از واحدهایی تشکیل شده که قدرت، توانایی و اثربخشیهای متفاوتی دارند و سرانجام سازمان مجازی برای پیکربندی مجدد باید دارای بخشهایی باشد که از لحاظ زمانی و مکانی در یک جا نیستند.
آرمان عمومی سازمان مجازی در این است که بهطور پیوسته فرایندهای کسب و کار جدید را طراحی و پیاده سازی کند.
او این تئوری را براساس سه اصل مطرح میکند: شبکه:مشتمل بر روابطی است که میان شرکا برای همکاری در یک بازار وجود دارد.
برای ارتباط برقرار کردن با شرکای تجاری در این سازمانها اعتماد یکی از کلیدیترین عوامل در انتخاب شریک است.
این مفهوم بیان میکند هر سازمان میتواند درجهای از مجازی شدن را روی پیوستاری که بین سازمان غیر مجازی و سازمان کاملا مجازی وجود دارد اختیار کند.
این سازمانها برپایه الگوهای مختلفی ایجاد میشوند و با استفاده از فناوری اطلاعات،ارتباطات سریع،ارزان و آسانی بین (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 3:روند شکلگیری سازمان مجازی و نقش فناوری اطلاعات خود ایجاد میکنند.