چکیده:
در نوشتار حاضر، ابتدائا از تاریخچه شعر و تدوین آن و اینکه شعر از
فطریات انسان است سخن به میان آمده است. سپس فرق شعر را با نظم
بیان نموده و آیات مربوط به شعر و شاعران را ذکر کردهایم و ضمن دسته
بندی این آیات به بیان آرای مفسران شیعه و اهل سنت پرداخته و نهایتا
مدعای خود را با استناد به آیات و روایات به اثبات رسانده و در پایان با
توجه به آیات شریفه قرآن موقعیت شاعران را نفیا و اثباتا مطرح کرده و
از مطلوبیت نفسی شعر سخن گفتهایم.
خلاصه ماشینی:
"بعلاوه اینکه این تهمت میتوانست توجیهی برای دفع تأثیر کلام و بیانات حضرت خصوصا آیات نازله بر ایشان باشد و از مقام و موقعیتشان بکاهد؛ چرا که ایشان نیز شاعری است مانند دیگر شاعران که باستناد مخیلات و ذوقیات و نهایتا آموختههای خود اشعاری را در قالبی جذاب میسراید، بالاخره مرگ او فرا رسیده و از بین خواهد رفت.
خداوند در این آیات ضمن رد و طرد اینگونه شاعران خط مشی آنها را که مغایر با سیر فکری و عملی پیامبر اکرم است معرفی کرده که به مواردی از آنها اشاره میشود: (65) 1 ـ شاعران در عالم خیال و پندار حرکت میکنند ولی پیامبر مملو از واقع بینی برای نظام بخشیدن به جهان بشریت سیر میکند؛ 2 ـ شاعران غالبا طالب عیش و نوشند و در بند زلف و خال یار؛ 3 ـ آنها معمولا در پندارها و تشبیهات شاعرانه خویش گرفتارند؛ حتی هنگامی که قافیهها آنها را به این سمت و آن سمت میکشاند، در هر وادی سرگردان میشوند؛ 4 ـ آنها غالبا در بند منطق و استدلال نبوده و اشعارشان از هیجاناتشان تراوش میکند و این هیجانات و جهتهای خیالی هر زمان آنان را به وادی دیگری سوق میدهد؛ 5 ـ هنگامی که از کسی راضی و خوشنود شوند او را با مدائح خود به اوج آسمانها میبرند هر چند که او مستحق قعر زمین باشد و از او فرشتهای زیبا میسازند هر چند شیطانی لعین باشد و هنگامی که از کسی برنجند چنان به هجو او میپردازند که گوئی _______________________________ 64 ـ سوره 26 از قرآن کریم."