خلاصه ماشینی:
"مساجد این نقش را به چند شکل اجرا میکنند:1-به صورت ارتباط مردمی؛مثلا برخی از مساجد، معلمان و دانشآموزان مدارس محله را به مراسم خود و یا کشیشهای کلیساهای مجاور را برای بحثهای مذهبی دعوت میکنند،2-به صورت گروههای فشار و مذاکره یا مقامهای محلی در مورد تحصیل فرزندان مسلمانان در مدارس دولتی(در بیرمنگام و برادفورد).
در این مورد بسیاری از ائمهء جماعتی که از روشهای آموزشی سنتی بهره میجویند (آموزش سفت و سخت زبان اصلی)،خود را در برابر افرادی مییابند که بحث دربارهء قرآن را به زبان انگلیسی تجویز میکنند تا از این راه بتوانند علاقهء بچههایی را که در انگلستان بزرگ میشوند و تسلط کمی به زبان مادریشان دارند جلب نمایند.
در این دستور العملها تأکید شده که در مراسم نماز جماعت باید از حرکات و گفتارهایی که به اعتقادات هوادران گروه خاصی حمله میکند،اجتناب ورزید،و به مدیران مدارسی که تعداد زیادی دانشآموز مسلمان دارند توصیه میکند که مراسم نماز جماعت مسلمانان را هر هفته یک یا دو بار برگزار نمایند.
مطمئنا دستور العملهای مورد بحث به علت تمرکززدایی فقط در بیرمنگام به اجرا درآمدند؛اما این دستور العملها به خوبی،درخواستهای مسلمانان در مدارس انگلستان را برای ما آشکار میسازند.
این امر مانع نمیشود که آنها نظرهای انتقادآمیزی نسبت به جوامع مذهبی خود و نیز جامعهء انگلستان نداشته باشند(خصوصا نسبت به تبعیض نژادی که در این کشور وجود دارد).
خصوصا باید یادآوری نمود که تظاهرات علیه سلمان رشدی موجب شده تا برخی جوانان مسلمان برای اولین بار در مورد مسأله اسلام در انگلستان به جنبش و حرکت درآیند."