خلاصه ماشینی:
"اسطورهء زن تحلیل فلسفی رمان طوبی و معنای شب از شهرنوش پارسیپور (به تصویر صفحه مراجعه شود) مشیت علائی کوششهای موفق یا ناموفق داستاننویسان معاصر ایران در نشان دادن ابعاد چهرهء زن ایرانی همه از آن جهت شایان توجهاند که در ادبیات کلاسیک ما-همچون دیگر کشورها-زن به حکم موقعیت اجتماعی و به اقتضای دیدگاه متعارف و مردسالارانه نویسندگان،تقریبا هیچگاه به جد مطرح نبوده است و بهندرت میتوان نشانی از سیمای واقعی همراه با طرح مسائل خاص او را یافت.
اگر پارسیپور از این پندار اسطورهای در سگ و زمستان بلند به اشارتی میگذرد،در طوبا و معنای شب به گونهای گسترده بدان نظر دارد،به طوری که میتوان آن را یکی از محورهای موضوعی (Thematis) رمان دانست تأثیر اندیشه لائوتسه در اینجا نیز آشکار است،چه بار دیگر در آموزشهایی در باب قدرت طریقت چنین میخوانیم: "روحی است نامیرا،و آن همان است که مادینگی اصیل نام گرفته است،و مدخل مادینگی اصیل ریشهای است که آسمان و زمین از آن شکل گرفته است.
عناصری که در استخدام ایجاد فضای اساطیری و نهایتا طرح داستان به کار گرفته شدهاند چنیناند: روایت نسبتا طولانی شاهزاده گیل از حوادث تاریخ گذشته که بسیار شبیه به روایت رایموند و فوسکا در رمان فلسفی سیمون دوبوار همه میمیرند میباشد،به ویژه که گیل نیز منزلتی اجتماعی نظیر فوسکا دارد،و مانند او عمر جاودان یافته و با گذشت قرنها تغییر نکرده است،تصویر دختری که از یک سوی جوی آب گلی را به پیرمردی که در طرف دیگر ایستاده است میدهد بیتردید از بوف کور گرفته شده است؟توصیف آغاز رمان در خصوص ریزش سه روزهء باران پس از خشکسالی هفت ساله یادآور فضای مه گرفته و آمیخته به اسرار رمان صد سال تنهایی است."