چکیده:
برخورد اندیشهها روشی است برای ایجاد خلاقیت گروهی به منظور دریافت نظرات و اندیشههای گوناگون برای حل یک مشکل و یا یک مسئله.این روش بیش از نیمقرن است که در میان صاحبنظرات و علاقهمندان مورد استفاده قرار گرفته است و با اصطلاح''طوفان مغزها‘‘نیز شناخته میشود.برخورد اندیشهها را میتوان به شیوههای مختلف سنتی،روش پیشرفته،روش عبور یا انتقالی و روش الکترونیکی استفاده نمود و برای انجام تحقیق و توسعه،برنامههای مدیریتی،رقابتهای تبلیغاتی و بازاریابی و تعیین خط مشیهای صنعتی به کار برد. در این مقاله با مروری بر نحوهء شکلگیری روش برخورد اندیشهها،قواعد و نحوهء استفاده گونههای مختلف مورد بررسی قرار میگیرد.
خلاصه ماشینی:
"چند نمونه از تعاریف برخورد اندیشه به این شرح است: *فرایندی طراحیشده برای دستیابی به حد اکثر اندیشههای مرتبط به موضوعی مشخص و موردنظر(الکس اسبورن)؛ *روشی برای افزایش توانایی تولید اندیشههای نو؛ *جایی که یک گروه از مردم در مورد موانع و قواعد اجتماعی صحبت میکنند تا به اندیشهها و راهحلهای جدیددست یابند؛ *به کارگیری از یک سری قواعد مشخص و روشهایی که اندیشههای جدید را تشویق نماید درحالیکه این امر هرگز در شرایط عادی اتفاق نخواهد افتاد؛ *فرصتی که اختصاص داده میشود تا تعداد زیادی اندیشه بدون در نظر گرفتن هیچ شایستگی تولید شوند.
از آنجایی که گروههای برخورد اندیشهها کمتر توانستهاند در مورد مسائلی مانند انحراف مشکلات نابهسامان اجتماعی،سنجش میزان درک افراد،کندی در تولید نسبت به سایر گروهها تأثیرگذار باشند و حتی در بعضی موارد نقش آنها نسبت به افراد مستقل کمرنگتر بوده است،لذا تلاشهای زیادی برای تقویت جلسه و یا جایگزین آن با روشهای دیگر انجام شده است.
همچنین موضوع باید بر روی تخته سفید نوشته و به شرکتکنندگان توضیح داده شود که به محض آغاز جلسه ضروری است همهء اعضا نظرات خود را مطرح کنند و هماهنگکننده آنها را روی تخته یادداشت کند.
جلوی فردی که موارد زیر را رعایت نکند بگیرید: *از اندیشهای انتقاد میکند *بگوید که فلان اندیشه کارساز نخواهد بود *بگوید که این اندیشه یا نظر قبلا هم مطرح شده *از فردی به خاطر ارائهء نظرش انتقد کند *یا مطلبی منفی ارائه کند این امر باعث میشود شرکتکنندگان در جلسه فکر کنند که اندیشههای آنها مورد انتقاد قرار خواهد گرفت و در ارائهء نظرات خود محتاط باشند."