خلاصه ماشینی:
"انواع داستانهای چخوفی(تراژیک،آلالهها)، همینگویای(در گرد راه)،بورخسی(طاهری میگفت)،کافکایی(تیغزار)و همچنین با کیفیتهای واقعگرایانه،نمادین،واقعگرایی جادویی و در زاویه دیدهای گوناگون(اول شخص،دوم شخص،سوم شخص)در این مجموعه گرد آمده است.
در این نوع داستانها اطلاعات مستقیما در اختیار خواننده قرار میگیرد و تحول داستان ظریف و ایجاد آن دشوار است.
در این نوع داستانها صحنه،شخصیتها و عمل داستانی،قابل تطبیق با دنیای واقعی هستند؛ولی عناصری در داستان نوجود دارد که علاوه بر معنا و مفهوم همیشگی خود به حقیقت و مفهوم دیگری هم اشاره میکنند که در داستان معنا پیدا میکند.
داستانهای وهمناک اضطراب و هیجان روحی و ذهنیات بیمارگونه شخصیت داستان را به نمایش میگذارند و این بیمارگونگی را برخاسته از سرشت و بخش اهریمنی وجود انسان نشان میدهند و کمتر به بستر اجتماعی و محیطی ایجاد چنین حالاتی توجه میشود،ولی در«مردی در پارک»زمینهء اجتماعی و محیطی جلوهء ذهن بیمار شخصیت،به خوبی تصویر شده است.
در چنین آثاری به جای روایت عینی واقعیت و اجزای آن،عناصری تصویر میشوند که در لحظهای گذرا بر ذهن و احساسات نویسنده اثر گذاشتهاند و داستان این تأثیر را به خواننده انتقال میدهد.
برای رسیدن به این منظور نویسنده گوشههایی از حوادث را انتخاب میکند و با ارائه آنها در کنار هم تأثیری را که آن حوادث در او ایجاد کرده است به خواننده القاء میکند و ارائه واقعیت اصلی،هدف نیست.
در این نوع نثر در کنار توجه به محتوای ارائه شده توسط کلمات و جملات،برای آوای کلمات و شکل جملات اهمیت ویژهای قائلند.
در«طوطی شکر شکن»دیدگاه نویسنده به مقولهء داستان به زیبایی ارائه شده است و این درون مایه به روشنی از داستان استنباط میشود:«کشف دنیای داستان انسان را از غمها و ناراحتیها میرهاند»."