چکیده:
این مقاله به بررسی مشارکت اقتصادی،اشتغال و بیکاری زنان ایران در دورهی 1355-1381 میپردازد.نتایج به دست آمده نشان میدهد که علیرغم پیشرفتهای نسبی طی دهههای گذشته، میزان فعالیت و اشتغال زنان در ایران نسبت به مردان ایران و زنان کشورهای دیگر پایینتر است.این حقیقت که میزان فعالیت زنان برای مدت چهل سال بدون تغییر باقی مانده است،نیاز به توجه جدی دارد.با این وجود،هنوز به اهمیت و لزوم شرکت زنان در فعالیتهای اقتصادی و مشارکت مستقیم در تولید ملی به دلایل زیادی توجه شایستهای نشده است.
خلاصه ماشینی:
"جدول شمارهی(1)جمعیت فعال اقتصادی 01 ساله و بالاتر 5331-1831*(میلیون نفر) (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران جدول شمارهی(1)نشان میدهد که در سال 1831 فقط 01/7 درصد از زنان ایرانی از نظر اقتصادی فعال بودهاند؛یعنی از هر ده زن فقط یک نفر در خارج از خانه مشغول به کار یا در جستجوی کار بوده است.
جدول شمارهی(2)زنان غیر فعال اقتصادی پانزده ساله و بالاتر 0831-2831(به هزار نفر) (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران جدول شمارهی(2)نشان میدهد که در سال 2831،تقریبا 85 درصد از زنان پانزده سال و بالاتر عموما به دلیل خانهداری و 62/7 درصد به دلیل اشتغال به تحصیل در فعالیتهای اقتصادی و تولید ملی بهطور مستقیم شرکت ندارند.
جدول شمارهی(5)طول مدت بیکاری در میان زنان با سن ده ساله و بالاتر 0831-2831(درصد) (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:مرکز آمار ایران جدول شمارهی(5)نشان میدهد که در سال 2831 تقریبا 13 درصد از زنان بیکار بیش از سه سال در جستجوی کار بودهاند و 87 درصد از زنان بیکار بیشتر از یک سال بیکار بودهاند.
با توجه به عوامل یاد شده و تأثیر آنها بر کاهش جدی مشارکت زنان ایرانی در فعالیتهای اقتصادی،به نظر میرسد که دلیل اصلی پایین بودن میزان فعالیت اقتصادی زنان کمبود تقاضا برای نیروی کار در ایران است و در دسترس بودن تعداد زیادی از مردان بیکار یا کمکار برای هر فرصت شغلی زمینه را برای اشتغال زنان محدود کرده است."