خلاصه ماشینی:
"اما آقای دکتر شما فکر میکنید با توجه به ویژگیهای فرهنگی که ما داریم یعنی بههرحال ایران به عنوان یکسرزمین خاص که قصد دارد در قالب یک نظام حکومتی یک فرهنگی را در خارج کشور تبلیغ و تبیین بکند آیا میشود برای این نوع تبلیغ سبک ملی تعریف کرد؟به عبارت دیگر ما از ویژگیهای ملی و بومی خودمان میتوانیم استفاده بکنیم برای مبادله فرهنگی و انتقال فرهنگ در سطح بین الملل یا خیر؟یا ارائه چنین الکویی با توجه به استانداردهایی که اکنون درجامعه جهانی وجود دارد،غیر ممکن است؟ دکتر نقیبزاده: خدمتتان عرض کنم که این سبک بههرحال وجود دارد و بنده در تحقیقی که برای وزارت امور خارجه انجام دادم به این نکات و به نکاتی اشاره کردم که حتی ریشه در فرهنگ ایران قبل از اسلام هم دارد و بعد از اسلام هم تأیید شده است،مثل دفاع از مظلوم.
بنابراین،این هستههای سخت هم یقینا در آینده از هم پاشیده خواهند شد لذا مادر مقابل یک فرایند طبیعی قرار داریم که تعامل فرهنگها است و فرهنگها را به هم نزدنیک میکند و یک اراده سیاسی هم آن را جهت میدهد یعنی در حقیقت همان هجومخ فرهنگی که میگوییم همین اراده سیاسی از پشتسر جریانهای فرهنگی به آنها سمت میدهد و همانطور که عرض کردم از غرایز بهطور گسترده استفاده میکند و انسانها را به صورت خیلی سطحی رشد میدهد و روی همین احساساتشان سرماه گذاری میکند وبه نظر من یکی از مشکلات کار ما این است که فرهنگ اسلامی در مقابل این جریان باید خیلی تلاش بکند تا پیروز بشود ولی اساسا دولتها وقتی در امور فرهنگی دخالت میکنند با شکست روبهرو میشوند مگر اینکه آن را رها کنند در دستنهادها و نهادهای مدنی را تقویت کنند تا آن نهادهای مدنی کار خودشان را انجام بدهند."