خلاصه ماشینی:
"و عکس العملی که معمولا پدر و مادرها باید در مقابل این کابوسها و خوابهای ترسناک بچهها از خود نشان دهند،در درجه اول اینست که به حرف کودک گوش دهند و بگذارند که او خواب خود را بطور کامل و آنطوریکه دیده است شرح دهد،بیحوصلهگی و قطع کردن حرف کودکی که خواب خود را میخواهد بگوید اثر روانی نابابی در او خواهد کرد،و برعکس اگر پدر و مادر باو اجازه دهند که خواب خود را به تفصیل شرح دهد،در آنصورت کودک احساس میکند که ناراحتی و غصه بزرگی از درون او خارج شده است،در آنصورت است که کودک به نصایح و پندهای پدر و مادر که این کابوسها چیزی نیست گوش میدهد و در مرحله بعد هم پدر و مادر باید سعی کنند که با دقت در نوع و چگونگی کابوس کودک علت روانی ترس و اضطراب او را دریابند و اگر در این مورد عاجز ماندند آنوقت به یک روانشناس مراجعه کنند.
بدین منظور اول باید بهبینیم که چه میشود که بچهها سر کلاس متوجه تکالیف شبانه نشده و آنرا از یاد میبرند؟،این فراموشی دو انگیزه ممکن است داشته باشد،یکی از طرف معلم و دیگری از طرف خود شاگرد که ما هر دو مورد را بررسی کرده و راهحلهایی توصیه میکنیم: آنچه معلمان باید بکنند پدر و مادرها بهتر است وقتی مواجه با این قبیل فراموشیهای بچههای خود میشوند به پدران و مادران بچههای دیگر مراجعه کنند و از آنها بپرسند که آیا بچههای آنها هم تکالیف شبانه خود را گاهی فراموش میکنند؟در اینصورت باید از معلم بچهها کمک خواست و ظاهرا نقص در کار معلم وجود دارد شاید او برای بچهها درست تکالیف شبانه را آنطوریکه سنشان اقتضا میکند شرح نمیدهد و آنها را متوجه کارهایی که باید انجام دهند نمینماید."