خلاصه ماشینی:
"با توجه شیوع بالای مصرف مواد در کشور و با عنایت به اینکه مصرفکنندگان تزریقی HIV مثبت،میزان بسیار بالایی از موارد آلوده را تشکیل میدهند،بنابراین انجام مراقبت از این گروهها با نیت کاهش آسیبهای ناشی از مصرف مواد،یکی از اولویتهای اساسی در امر مبارزه با ایدز محسوب میشود،ولی روند بسیار سریع افزایشیابنده شیوع HIV مثبت،در میان معتادان تزریقی در کشورهای در حال توسعه بسیار خطرناک و نگرانکننده است.
منظور از کاهش آسیب چیست؟ این عبارت برای اولینبار در سال 1980 به سیاستها و برنامههایی اطلاق شد که هدف اولیهی آن کاهش عواقب و عوارض (تصویرتصویر) بهداشتی ناگوار ناشی از مصرف مواد است.
اجزای مهم برنامهی کاهش آسیب عبارتند از: 1-برقراری ارتباط با مصرفکنندگان مواد 2-آموزش،اطلاعرسانی و مشاورهی افراد با رفتار پرخطر 3-آموزش،اطلاعرسانی و آگاهسازی عموم جامعه و کارکنان مشاغل مرتبط با افراد مصرفکنندهی مواد(برای مثال مراقبان و کارکنان زندان) 4-درمان مصرفکنندگان مواد با جایگزینهایی نظیر متادون(شامل درمان نگهدارندهی متادون و درمان سمزدایی با متادون) 5-در دسترس قرار دادن سرنگ و وسایل تزریق استریل 6-توزیع مواد ضدعفونیکننده 7-تشویق به استفاده و توزیع کاندوم و آموزشهای مربوط به منظور افزایش استفاده از آن 8-ارایهی برنامههایی مانند،دسترسی به مصرفکنندگان سخت در دسترس 9-تشکیل گروههای همیار برای آموزش و اجرای برنامههای کاهش آسیب 10-ارایهی حمایتهای اجتماعی.
کشورهایی که برنامههای کاهش آسیب را سریع و بهموقع،بهطور جامع و جدی اجرا کردهاند،بسیار موفق بودهاند و برعکس،تعلل در شروع برنامهی کنترل اپیدمی HIV مثبت و یا اقدامات ناقص و ناکافی منجر به گسترش شدید این عفونت در میان مصرفکنندگان تزریقی و بدنبال آن عواقب جدی بهداشتی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی و..."