خلاصه ماشینی:
"5اما این رسانهی پرمخاطب آمده از دنیای غرب هنوز آن بعد و فراگیری را نداشت که به تمام قلمرو ایران زمین گسترش یابد و از سویی جوانتر و نوپاتر از آن بود که تلاشهای فردی و خلاقانهی فیلمسازان ایرانی را دست کم در حیطهای چون سینمای کودک و نوجوان.
نام این فرد علی اکبر صادقی بود و نام آن مرکز فرهنگی پرآوازه،کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را به سال 3431 برای حمایت از فرهنگ کتا و کتابخوانی در قشر کودک و نوجوان تأسیس کرده بودند.
برجسته کردن این (به تصویر صفحه مراجعه شود) مرد و پرنده خصیصهی نمادین و همزمان وفاداری به سادگی نهادینه شدهی قصههای جن و پری،تضادی را سبب میشود که کلاژوار بودن ساختار قصهای و تصویری آثار علی اکبر صادقی را با شدت بیشتری به آن مخاطب آرمانی/ملی یادآور میشود.
این فیلم،به همراه اثر عروسکی کوتاه دیگر جوزانی،گریز (0631)نیز براساس حکایتی از مثنوی معنوی،نشانگر فضای تیره و وحشت گونهای است که با ساختار شاد و سرخوشانهی قصههای جن و پری کودکانه تفاوتی.
پس از این دوره و در اوایل دههی هفتاد،مصورسازی قصههای جن و پری به زبان سینما،آنطور که همچون بیش از انقلاب به دل بنشیند،محدود شد به تلاشهای فردی و پراکندهی فیلمسازان گرد آمده در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان،لی لی لی لی حوضک (وجیه اله فرد مقدم،1731)،کوه جواهر،عبد اله علیمراد)،حکایت شیرین(محمد رضا عابدی،4731)،یکی کم است(عبد اله علیمراد،7731)،اتحاد(نازنین سبحانی)و کلاغ تشنه و شنگول و منگول هردو ساختهی فرخنده ترابی محصول این دورهاند؛ آثار هرچند اصیلی که سعی داشتند سایهای از شکوه و عظمت پیشکسوتان سابق در این عرصه را زنده کنند."