چکیده:
امام حسین علیه السلام از آیات روشن خداوند متعال در عالم است و در آیات متعددی از قرآن حکیم تجلی نموده است. بنا به روایات مأثوره معصومین (علیهم السلام) باطن تمام ایات و تمام آیاتی که در شأن ائمه اطهار (علیهم السلام)، اهل بیت (علیهم السلام) و حسنین (علیهما السلام) نازل گردیده است به روشنی بر حسین علیه السلام دلالت دارند. البته، آیات متعددی نیز به طور خاص در شأن آن حضرت علیه السلام میباشد و پیامبر(ص) یا ائمه (علیهم السلام) به آن حضرت تأویل نموده اند.در این مقاله، آیات امام حسین علیه السلام به پنج دسته تقسیم شده و از چهار دسته که به آن حضرت علیه السلام در ضمن ائمه (علیهم السلام)، اهل بیت (علیهم السلام) و یا حسنین (علیهما السلام) اشارت دارند به ذکر چند نمونه اکتفا شده، اما سعی شده است، نوع پنجم که خاص امام حسین علیه السلام است با ذکر روایات تفسیری مورد بررسی قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
"23 -2 آیه استغفار ابراهیم برای پدر <ربنا اغفرلی و لوالدی و للمؤمنین یوم یقوم الحساب> (ابراهیم آیه 41) امام باقر علیه السلام فرموده: <هذه کلمه صححها الکتاب و ما کان استغفار ابراهیم لابیه الاعن مؤعده وعدها ایاه و انما قال رب اغفرلی و لولدی یعنی اسماعیل و اسحاق و الحسن علیه السلام و الحسین علیه السلام و الله ابنا رسول الله>24 -3 آیه معیت با نبیین و صدیقین <و من یطع الله و الرسول فأولئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهدا و الصالحین و حسن أولئک رفیقا> (نساء آیه 69) ام سلمه به نقل از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و نیز علی بن ابراهیم در تفسیر این آیه گفته اند مراد از الشهدا حسن و حسین علیه السلام هستند."