چکیده:
استعانت از کفار، در جهاد، بر اساس اصول و معیارهای اسلامی از نظر اکثر مذاهب اسلامی با شرایط خاصی جایز است. یکی از این شرطها عبارت است از اینکه؛ کمک گرفتن از کفار باعث محبت قلبی و جذب روحی مسلمانان به کفار نگردد، شرط دیگر اینکه؛ استعانت از آنان باعث ذلت و از بین رفتن سیادت مسلمانان نگردد
و شرط سوم اینکه؛ استعانت موجب تضعیف هویت اسلامی مسلمین نشود.
Bassed on the Islamic principles، most of the Islamic Faiths believe that seeking help from kuffar –in the issue of jihad- under some specid conditions are as follow: 1) Seeking help from kuffar should not result in an affection toward kuffar creating heart relatinons with them. 2) It should not lead to a contempt for the Muslims destroying their dignity، and 3) It should no weeken the Islamic Identity of the Muslims
خلاصه ماشینی:
"دلیل آنچه بیان شد، فرمایش علامه حلی است که میفرماید: استعانت از اهل ذمه و مشرکان جایز است، به شرطی که از خدعه و ضرر آنان ایمن باشد و تعداد مسلمانان هم کم باشد؛ در صورتی که اهل ذمه و مشرکین مورد امانت و قابل اطمینان نباشند، و یا تعداد مسلمان زیاد باشد، استعانت جایز نیست.
245 به دنبال شرایط مذکور که از شیخ طوسی نقل شد، علامه حلی میفرماید: در صورت فقدان دو شرط مذکور استعانت از کفار جایز نیست، به دلیل قول امام «انا لانستعین بالمشرکین علی المشرکین» که مقصود امام در صورت نبود یکی از دو شرط مذکور میباشد؛ و در صورتی که مسلمانان نیازمند به کفار نباشند، دیگر احتیاج به کمک گرفتن از آنان نیست، تا بحث جواز آن مطرح باشد.
فقها برای جواز استعانت از کفار بیشتر به سیره رسول خدا تمسک کردهاند که اصل این روایات در منابع اهلسنت آمده و حاکی از دو مورد میباشد که حضرت از کفار کمک گرفته است.
متأسفانه در حال حاضر کشورهای اسلامی به این مباحث که در منابع فقهی مطرح شده و راهکاری برای استعانت از کفار پیشبینی گردیده است، به لحاظ عملی توجه ندارند، و در مددگیری از کفار دست نیاز به سوی آنان دراز نمودهاند و در اکثر تجهیزات و فنون نظامی متکی به کفار و بلاد غیرمسلمان هستند، به گونهای که برخی از کشورهای اسلامی به عنوان بازوی توانای استعمارگران کافر علیه برخی از کشورهای اسلامی دیگر به حساب میآیند و خلاف صریح دستور اسلامی رفتار میکنند."