خلاصه ماشینی:
"»1البته هنوز قضاوت در این مورد که آیا این ساختارهای جدید نظارت محلی تبدیل به خودمختاریهای کوچکتر محلی خواهند شد یا نه و اینکه آیا خواهند توانست نقشی در رشد نهادهای مدنی محلی ایفا کنند زود است و همچنین هنوز نمیتوان گفت که این نهادها سازوکارهای مؤثر و مسئولانهای برای سیاستگذاری و عملکرد شهرنشینی خواهد بود یا نه و آیا بدین وسیله امر تمرکززدایی در جامعهء ایرانی یا آنچه طرفداران اصلاحات در ایران مشتاق آنند به همراه خواهد آورد یا نه؟2با درنظر گرفتن این مسائل،موضوع محوری مورد توجه من در این بررسی-موضوعی که بحث شوراهای محلی به باز شدن آن کمک بیشتری خواهد کرد-این مسئله است که تا چه حد تداوم توسعه سیاسی و نهادینه شدن دموکراسی سیاسی در ایران میتواند زمینهساز تغییر و یا تحکیم حکومت در این کشور باشد.
اول آنکه آیا مشورت با مردم در زمرهء منابع الزامی برای مشروعیت تصمیمات در خصوص مسائل سیاسی است یا نه؟و دوم آنکه آیا نتایج این مشاوره الزامی را فراهم میآورد؟و سوم آنکه حوزهء این مشاوره را چگونه باید تعریف کرد؟و چهارم اینکه آیا پذیرفتن امر مشاوره به معنی گردن نهادن به رأی اکثریت هست یا خیر؟و در نهایت آنکه وجه مشخصهء شورا در مقایسه با شکلهای دیگر نمایندگی حکومتی مانند پارلمان چیست؟ همانطور که ملاحظه شد تأسیس شورا از سوی برخی روحانیوین طراز اول،در رأس آن امام خمینی(ره)مورد حمایت قرار گرفت.
به نظر من نکتهء مهم در اینجا این است که به جای ارزیابی شورا به عنوان الف)ابزاری برای حضور و نفوذ هرچه بیشتر دولت در میان مردم و یا ب)جانشینی برای اقتدار مرکزی ما باید توجه خود را به این موضوع معطوف کنیم که چگونه ایجاد نظارتهای محلی میتوانند سرشت قدرت دولت در ایران را تغییر دهد."