چکیده:
توسعه صنعتی و پیشرفت های تکنولوژیکی در عسلویه مبناهایی را برای تغییر از یک جامعه کاملا روستایی به یک جامعه صنعتی و شهری فراهم ساخته است. تغییرات وسیع منطقه که ناشی از پروسه صنعتی شدن می باشد، پارداکس بزرگی را به دنبال داشته است. از یک طرف، جامعه ای جدید با ظرفیت های تولیدی بزرگتر خلق نموده و از طرف دیگر اختلال های وسیعی در الگوهای سنتی در زندگی و ارتباطات ایجاد کرده که این اختلال به نوبه خود منجر به بروز مسایل اجتماعی مختلفی گردیده است. مقاله حاضر که مبتنی بر یک تحقیق کیفی می باشد به دنبال فراهم نمودن چهارچوب هایی جهت تبیین انحرافات و مسایل اجتماعی و ارایه راه حل های کاهش آنها در عسلویه می باشد
خلاصه ماشینی:
از یک طرف، جامعهای جدید با ظرفیتهای تولیدی بزرگتر خلق نموده و از طرف دیگر اختلالهای وسیعی در الگوهای سنتی در زندگی و ارتباطات ایجاد کرده که این اختلال به نوبهء خود منجر به بروز مسائل اجتماعی مختلفی گردیده است.
نحوهء کنار آمدن کارگران با مشکلات ترکیب متغیرهایی چون کار سخت،فقر،محرومیت،عدم امنیت شغلی و کاری،دوری از خانواده،گسستن از هنجارهای اجتماعی و حاکمیت این عوامل بر کارگران،تفاوتهای ناشی از سایر متغیرها چون سن،وضع خانوادگی،تحصیلات و فرهنگ قومی را در بروز رفتار کمرنگ میسازد و منجر به شکلگیری فضا و فرهنگی میگردد که حاوی وسوسههای قوی برای درگیر شدن در فرصتهای ضد اجتماعی و ضد اخلاقی است.
مسائل و مشکلات مردم بومی منطقه پیشرفتهای صنعتی مبناهایی را برای تغییر از یک جامعه کاملا روستایی که اقتصاد آن عمدتا مبتنی بر ماهیگیری و تجارت ساده است،به یک جامعهء صنعتی و شهری فراهم کرده و کلیهء ابعاد زندگی را متأثر ساخته است.
محقق به هیچ وجه قصد ندارد که یک مدل واحد و مجردی را به کار گیرد،بلکه با توجه به پیچیدگی مسائل موجود در منطقه و با توجه به بحثی که دربارهء مسائل و مشکلات کارگران و مردم بومی صورت گرفت،بر آن است تا مدل خود را بر اساس مسائل شناساییشده بنا کند و در صورت لزوم چند رویکرد تئوریکی را با هم ادغام نماید تا فهم روشنی از مسائل اجتماعی منطقه فراهم کند.
ذکر این مطلب مهم است که حضور این الگوها نیز به منطقه ختم و در آنجا محدود نخواهند شد،بلکه با توجه به تردد کارگران بین منطقه و محل زندگی خود این الگوهای رفتاری(البته نه به قوتی که در منطقه وجود دارد)به جاهای دیگر هم کشیده خواهد شد و در صورت پیدا کردن فضای مناسب به رشد خود ادامه خواهند داد(مگوایر و دیگران،2002).