چکیده:
جهانی شدن و ظهور اقتصاد دانش به همراه شرایط رقابتی، پرسش از کیفیت آموزش عالی را برجسته کرده است. این کار بدون اصلاح نهادها و کنش های نهادسازی امکان پذیر نیست. «دیرآیندگان» توسعه، از جمله جامعه ایرانی، با مساله دوگانه ای دست به گریبان هستند. از یک سو هنجاری های مشترک و اجماعیات بین المللی در تضمین کیفیت آموزش عالی پیش روی آنهاست و از سوی دیگر، پابند محدودیت ها و دشواری های خاصی هستند که از پیچیدگی های ساختاری این نوع جوامع ناشی می شود. تحلیل روابط میان زمینه های فرهنگی و اجتماعی جوامع با مولفه های تضمین کیفیت آموزش عالی، با به دست دادن «نقشه ای شناختی»، امکان آن را فراهم می آورد که کنشگران در هر سه سطح جامعه، دانشگاه و دولت، با شناخت بیشتری بتوانند درباره ویژگی های الگوی مناسب ارزشیابی و اعتبارسنجی آموزش عالی و ملزومات سیاستی، راهبردی و عملیاتی مربوط به استقرار کیفیت، تصمیم بگیرند و عمل کنند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی رابطه نظامهای تضمین کیفیت آموزش عالی با زمینههای فرهنگی
( tqm )و اعتبارسنجی رسمی در همین کشورها پرداخته و نتیجه گرفته است که این کشورها باید
میشده است و کار ارزشیابی بیرونی نیز عملا تنها بر مبنای اهداف آشکار مؤسسه صورت میگرفت،
از این است که وضعیت موجود زمینههای فرهنگی و اجتماعی در ایران تا چه اندازه برای استقرار نظام
نهادهای تضمین کیفیت در آموزش عالی(2003،2 inqaahe )،کوشیده است برای مقایسهء تحلیلی
در خصوص ویژگیهای زمینهای فرهنگی و اجتماعی مورد بحث توسط محققان،در اینجا نیز بر
جوامع،مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده است که از میان 25 ویژگی زمینههای فرهنگی-
عملیاتی ارزشیابی کیفیت آموزش عالی در ایران ارتقا پیدا میکند،چرا که روابط میان ابعاد مورد بررسی
در جدول 3،وضعیت ایران در ویژگیهای 9 گانهء زمینهای-محیطی مورد بررسی در این مطالعه به استناد اینگلهارت(2006)،هانتینگتون(1991)،هیل1(2002)،هافستید(2001 و 1996)گزارش بانک
برای نفوذ دولت در معیارگذاریهای ارزشیابی آموزش عالی در جامعه ایران بسیار بالاست و تهدیدی
بنابراین زمینههای ایرانی بسیار مستعد آن است که ارزشیابی آموزش عالی به یک فعالیت رسمی
دمکراسی کم در ایران چالش دیگری پیش روی فعالیتهای ارزشیابی آموزش عالی به وجود میآورد
فرهنگی در جهت عرفی شدن و ابراز وجود]؛نظام آموزش عالی و زیر نظام کیفیت آن توانسته است از خصوصیت«خود ارجاعی»1 بیشتری برخوردار شود.
ویژگیهای اجتماعی نیز در روشهای تضمین کیفیت آموزش عالی مدخلیت دارند مثلا اندازههای
به نظر میرسد توسعه نظام تضمین کیفیت در ایران با منطق گذار بهتر قابل توضیح است و باید
تضمین کیفیت آموزش عالی درجهان،با تأکید بر بررسی تناسب آنها با زمینههای فرهنگی-اجتماعی(وجود"