چکیده:
قفقاز جنوبی همچنان عرصه بی ثباتی است. مناقشات قومی و سرزمینی، بی ثباتی سیاسی، عدم توسعه اقتصادی و اجتماعی، تهدیدات فراملیتی و جرایم سازمان یافته و بالاخره رقابت قدرتهای منطقه یی و فرامنطقه ای مهمترین چالشهای امنیتی در قفقاز جنوبی هستند. این طیف از چالشها و مسایل حاد امنیتی، تاکنون مانع از استقرار کامل صلح و ثبات و توسعه اقتصادی و اجتماعی سه کشور آذربایجان، ارمنستان و گرجستان شده است. وزن و اهمیت هر یک از این چالشها و وابستگی آنها به یکدیگر به همراه...
خلاصه ماشینی:
"طیف چالشها شامل مناقشات مسلحانه به بن رسیده در قرهباغ،آبخازیا و اوستیای جنوبی،ماهیت پیچیده روابط دولتهای منطقه با یکدیگر و با همسایگان بزرگتر خود بویژه روابط گرجستان با روسیه،روابط ارمنستان با ترکیه و آذربایجان با ایران،توسعه نیافتگی اقتصادی و اجتماعی،بیثباتی سیاسی و جرایم سازمانیافته است.
در پایان حیات اتحاد شوروی،در سه کشور قفقاز جنوبی،تعداد 9 اقلیت باقی4بود که از آن میان،چهار اقلیت قومی ارامنه ناگورنو-قرهباغ در آذربایجان، اوستیای جنوبی در گرجستان با عنوان منطقه خودمختار و آبخازیا و آجاریا در گرجستان تحت عنوان جمهوری خودمختار شناخته شدند.
این سه مناقشه عبارتند از:تقابل بین آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه ناگورنو-قرهباغ و نزاع بین دولت مرکزی گرجستان و مناطق جداییطلب آبخازیا و اوستیای جنوبی.
این در حالی است که نهادهای مسؤول در هر سه کشور قفقاز جنوبی نه تنها از برخورد قاطع با کاروانهای حامل مواد مخدر ناتوان هستند بلکه اخبار متعددی از همکاری با قاچاقچیان منتشر شده است2.
علاوه بر سه کشور آذربایجان، ارمنستان و گرجستان،سه بازیگر منطقهیی یعنی ایران،ترکیه و روسیه و دو بازیگر فرامنطقهیی یعنی آمریکا و اتحادیه اروپا و تعدادی بازیگر بینالمللی نظیر سازمان ملل متحد(به دلیل درگیری در مناقشه قرهباغ و صدور چند قطعنامه و بیانیه)،ناتو(با استقرار در گرجستان و افزایش همکاری با آذربایجان)و سازمان امنیت و همکاری اروپا(به دلیل حضور در روند مناقشه قرهباغ از طریق گروه مینسک)در روند تحولات در قفقاز جنوبی ایفای نقش میکنند."