چکیده:
ق ایران، تفاوتهای آنها و آثار الحاق کشور ما به این موافقتنامه پرداخته شود.
خلاصه ماشینی:
پس اگر کشوری هم عضو سازمان و هم عضو اتحادیهء برن باشد،به استناد مادهء 6 مکرر کنوانسیون برن،مکلف به رعایت حقوق معنوی پدیدآورندگان نرمافزارهای رایانهای است که این مدت در کنوانسیون برن،حد اقل پنجاه سال و معادل حقوق مادی ذکر شده و به کشورها اجازه داده شده است که در قوانین داخلی خود،مدتی افزون بر پنجاه سال مقرر کنند؛همچنانکه قانون مالکیت فکری (intellectuelle Code de la proprie?te?) فرانسه،مدت حمایت از حقوق معنوی پدیدآورندگان نرمافزارها را نامحدود دانسته است.
درمورد برنامههای رایانهای، حق اجاره یا منع از اجاره تجاری آنها در هر حالتی برای پدیدآورندگان لحاظ شده است،مگر آنکه خود برنامه،موضوع اساسی اجاره نباشد؛یعنی در جایی که موضوع اجاره کلی بوده و برنامه رایانهای تنها جزئی از آن است،حق اجارهای اعمال نخواهد شد (Corea,1998:153) هـ-استیفای کامل حقوق (Exhausion of Right/E?puisement du droit) این اصطلاح بهطور معمول در فرضی به کار میرود که حق توزیع نسبت به نسخهء خاصی از یک اثر ادبی و هنری از جمله نرمافزار یکبار اجرا شود.
اما این استدلال چندان قانعکننده نیست،زیرا اولا؛ایران در مسیر جهانی شدن و الحاق به سازمان تجارت جهانی،ملزم به پذیرش موافقتنامه تریپس و مواد عمدهای از کنوانسیون برن میباشد که این امر خود به خود کشور را مکلف به قبول تعهدات بین المللی میکند؛ثانیا: لزوم حفظ وجهه بین المللی ایران و امکان الزام دیگر کشورها به رعایت حقوق پدیدآورندگان ایرانی نرم افزارهای رایانهای در خارج از کشور اقتضا مینماید که کشور ما به استناد شرط رفتار متقابل،حقوق پدیدآورندگانی را نیز که نرمافزار آنها برای نخستین بار در ایران تولید یا توزیع نشده است،رعایت کند.