چکیده:
یکی از عوامل حقوقی مهم گسترش تجارت الکترونیکی و وجود رقابت سالم و همچنین حمایت از مصرفکنندگان با ظهور شبکههای رایانهای، وجود قواعد منسجم و دقیقی است که بتواند بهکارگیری علائم تجاری و نامهای دامنه در شبکههای رایانهای را اداره کند. ایجاد این قواعد مستلزم تصویب و اصلاح مقررات قانونی است که میتواند راه را برای رسیدن به اهداف یاد شده هموار نماید
خلاصه ماشینی:
"مادة 6 مکرر کنوانسیون یاد شده، اعلام میکند: کشورهای عضو باید خود رأسا، اگر قانون داخلی اجازه دهد یا طبق تقاضای کتبی ذینفع، نسبت به رد درخواست ثبت یا ابطال ثبت و یا ممنوع کردن استفاده از علامت صنعتی یا بازرگانی که نقل یا تقلید یا ترجمهای از علائم مشهور، با تشخیص ادارة کشور ثبتکننده، است با جمع شدن شرایط ذیل امتناع نماید: علامت مشهور برای شخصی باشد که میتواند از حمایت این کنوانسیون بهرهمند گردد.
در هر حال، آیا بهکارگیری علامت تجاری در بخشهای دیگر نشانی مزبور نیز تجاوز به علامت محسوب میشود یا خیر؟ در مورد گذرگاه (URL) اگر از علامت تجاری غیر استفاده شده باشد، ممکن است گفته شود نمیتوان حکم به نقض حقوق صاحب علامت داد، زیرا ثبت علامت غیر در نام دامنة سطح دوم، صرفا صاحب آن را از بهکارگیری علامت خود در اینترنت محروم میکند.
اما در خصوص سئوال نخست میگوییم: بدیهی است معیارهای بیان شدة واپیو در جهت کشف قصد بهکار برنده میتواند مورد توجه قرار گیرد و بهنظر میرسد پیشبینی تأثیر نیز برای تحقق تجاوز در صورت رعایت نکردن عوامل یاد شده کافی باشد، یعنی بهعنوان مثال هیچگونه اعلامی در سایت مبنی بر وجود علامت همسان و یا مشابه مشروع دیگر صورت نگرفته باشد، چرا که این اعلام وسیلهای است برای سرزمینی کردن استفاده از علامت در اینترنت، ولی مشکلاتی را به همراه دارد؛ زیرا اولا: از نظر عملی استفادهکنندة از علامت باید به دنبال یافتن تعارض بین حقوق باشد که آیا علامت خاص در کشورهای خاصی به ثبت رسیده یا خیر، تا بتواند اعلام کند در آن کشور هم قابل دسترس نیست."