خلاصه ماشینی:
"مشخصات کتابشناختی این مقاله به قرار زیر است: Timothy Ware, "Holy Tradition: The Source of the Orthodox Faith," in The Orthodox Church, (Penguin Books, 1976), pp 203-215.
سنت به معنای کتابهای کتابمقدس، اعتقادنامه، تصویبنامههای شوراهای وحدت کلیساها و مکتوبات آبائی و شرعیات کلیسا(7) و کتب دعا و شمایلهای مقدس است ـ در واقع، کل نظام تعالیم، اداره کلیسا، عبادت و هنر که کلیسای ارتدوکس در طول اعصار به روشنی بیان کرده است.
اما در واقع، کتابمقدس همواره در مراسم مذهبی مسیحیان ارتدوکس قرائت میشود؛ در حین نیایشهای صبحگاهی(24) و نیایشهای شامگاهی(25) کل کتاب زبور هر هفته، و در ایام روزه دوبار در هفته از حفظ خوانده میشود؛(26) آیات عهد عتیق (معمولا سه آیه) در نیایشهای شامگاهی شبهای بسیاری از اعیاد قرائت میشود؛ خواندن انجیل نقطه اوج نیایشهای صبحگاهی روزهای یکشنبه و اعیاد است؛ در آیین عشای ربانی، نامه(27) و انجیل خاص از عهد جدید برای هر روز سال معین شده است.
از 787 میلادی، این کلیسا عقیده خود را از دو راه اصلی ابراز کرده است: (1) تعاریف شوراهای منطقهای(42) (یعنی شوراهایی که اعضای یک یا چند کلیسای ملی در آنها حضور مییابند، اما مدعی آن نیستند که معرف کلیسای مسیحی ارتدوکس به عنوان یک کل هستند و (2) نامهها یا بیانیههای اعتقادی که اسقفها منتشر میکنند.
اگرچه قطعنامههای اعتقادی شوراهای جهانی(43) خطاناپذیر است، آراء یک شورای منطقهای یا یک اسقف همواره در معرض خطا قرار دارد؛ اما اگر این آراء را بقیه مسیحیان بپذیرند، در این صورت آراء مزبور، از اعتبار جامع(44) برخوردار میشود (یعنی اعتبار فراگیر(45) نظیر آنچه بیانیههای اعتقادی شورای وحدت کلیساها از آن برخوردار است)."