خلاصه ماشینی:
"بعد از طرح بحث مهندسی فرهنگی از سویمقام معظم رهبری و موضوع تأثیر فرهنگ درحوزههای مختلف حال میخواهیم بدانیم باتوجه به چالشهای متعدد و مختلف،مهندسیفرهنگی در حوزۀ نظام آموزشی چگونه تاثیرگذار است و چگونه باید در راستای بهبود وضعآموزشی کشور قدم بردارد؟ از زمان امام راحل همیشه این موضوع مطرحبوده که انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی است؛یعنیمیخواهد یک تحولی در نظام ارزشی،باورها واعتقادات جامعه ایجاد کند.
مثلااگر شما نظام آموزشی کشور را بعد ازانقلاب تحلیل کنید از نظر کمیت و کیفیتتحولات خیلی خوبی صورت گرفته استکه منشاء بسیاری از این تحولات همانافکار فرهنگی حضرت امام است.
اصولا باید بررسیکنیم که دانشی که در یک فرهنگ خاصو برای یک کاربرد خاص در یک جایدیگری از دنیا شکل گرفته است؛برای ماقابل استفاده است یا نیست؟و اگر نیستچگونه باید قابل استفاده شود که مابتوانیم در نظام علمی خودمان استفادهکنیم؟محور سوم و مهمتر این بوده استکه اساسا صاحبنظران و دانشمندانکشور ما به خصوص در حوزه علومانسانی و هنر-با اینکه پیشینه سالهاتفکر و بحث و مطلب و محتوای علمی دراین کشور دارند-چه نقشی در محتوایعلمی و آموزشی دانشگاهها دارند؟مااز این نظر دچار مشکل بوده و هستیم؛مثلا شما عمده کتابهای دانشگاهی راکه میبینید؛خارجی است و یک بخشیهم کتابهای ترجمه است.
سوال دیگر را اینطور مطرحمیکنم که چه ویژگیهای مطلوبیدر کشور ما برای خروجیهای نظامآموزشی وجود دارد؟البته ناگفتهنماند که فارغ التحصیلان ما نسبتبه خروجی سیستمهای دیگر امکانبرتری دارند اما با تمام این تفاسیر درنظام آموزشیمان در هردو سطح چهکارهایی باید انجام شود؟ اگر بخواهیم 30 سال تجربۀ خودمانرا بعد از انقلاب در نظام آموزشیکشور چه در آموزش عالی و چه درآموزش و پرورش تحلیل کنیم تأکیدبیشتر آن روی بحث آموزش بوده استو کمتر به آن دو مقولۀ دیگر پرداختهاست."