چکیده:
مسئلة افزایش متقاضیان آموزش و پیشرفت در فناوری اطلاعات و ارتباطات سبب ایجاد نگرشی جدید در امر آموزش و شیوه های آن شده است. یکی از جدیدترین نتایج دگرگونیهای اخیر در این حیطه، آموزش مجازی است. آموزش مجازی به عنوان راه حلی برای این مسئله به وجود آمد و فرصتهای جدیدی را در عرصة زندگی و یادگیری، به ویژه برای بزرگسالان فراهم آورده است. برای استقرار نظام آموزش مجازی بسیاری از عوامل را باید با هم و در کنار هم در نظر داشت. این مقاله درصدد است عوامل اصلی و زیربنایی در استقرار یک نظام آموزش مجازی را بررسی کند.
خلاصه ماشینی:
"6. زیرساخت مدیریت و رهبری: مدیریت دانش (تأکید بر یادگیری سازمانی به جای یادگیری فردی, گسترش راههایی برای سهیم شدن و انباشته شدن دانش در یک سازمان و دستیابی به تخصص و مهارت کارکنان و تبدیل آن به شکلی که به آسانی در دسترس افراد دیگر نیز باشد), اتخاذ راهبرد دوجانبة رقابت و همکاری, راهبردهای جدید مدیریت و رهبری از جمله مدیریت مشارکتی, مدیریت پیش کنشی, پویا و آینده پژوه, رویکردهای بینالمللی و جهانی نگریستن به مسائل سازمانی, تدوین سیاستها و خط مشیها و قوانین اجرایی آموزش مجازی در زمینههای مختلفی چون حجم کاری, روش استخدام و جذب اعضای هیئت علمی, اعتبار سنجی و صدور جواز, مسائل مالکیت معنوی, استانداردهای کیفی و کمی, تضمین کیفیت و اصالت و اعتبار اطلاعات, اقدامات امنیت الکترونیکی, سیاستهای کاربرد قابل قبول و...
معلمان آینده باید با فناوری و کاربرد آن در حوزة آموزشی آشنایی داشته باشند تا بتوانند از گسترة کامل امکانات موجود برای سازماندهی آموزش و تدریس در این بافت مجازی استفاده کنند.
در محیطهای یادگیری مجازی، زیر ساخت، سخت افزار و نرم افزار فناوری اطلاعات است که باید محیطها را برای دسترسی و سهولت کار دانشجویان و کارکنان ایجاد و فراهم کند.
به کارگیری سطح بالایی از تعامل برای حفظ مشارکت و درگیری فراگیران, استفاده از روشهای آموزشی چندگانه برای بهبود نتایج, ایجاد تعادل بین تعامل مجازی و مبادلة مستقیم, ایجاد گزینههایی در حمایت از تفاوتهای کاربران فناوری زن و مرد, و ایجاد الگویی که فراگیران بتوانند شکافهای یادگیری را از طریق سیستمهای کمکی، واژه نامهها, و لینکهای ارزشیابی و آموزش پرکنند از جمله مهارتهای مورد نیاز دیگر است(Gloassbergen, 7997:4)."