چکیده:
سرمایة اجتماعی به عنوان «حلقة مفقوده» تبیین علت پیشرفت بعضی جوامع و عدم شکوفایی برخی دیگر نامیده شده است. ریشة واژة اجتماعی به معنای «دوست و رفیق» است، و اساسا واژة اجتماعی از پدیدة دوستی ناشی شده است و نشان میدهد که منابع موجود درون شبکههای کسب و کار یا شبکههای فردیـ داراییهای شخصی محسوب نمیشوند. سرمایة اجتماعی هم در سطح جامعه و هم در سطح سازمان مطالعه شده است. سرمایة اجتماعی سازمانی منبع ناشی از ویژگیهای روابط اجتماعی درون سازمان است و از طریق جهتگیری اهداف جمعی و اعتماد مشترک سطوح اعضا شناخته میشود، و دو جزء دارد: امکان مشارکت و اعتماد. یکی از روشهای ایجاد سرمایة اجتماعی سازمانی گردآوردن گروههای غیررسمی کارکنان برای مشارکت در دانش و مهارت است. در این گروهها (گروههای حرفهای) افرادی که دارای تجربیات، ابزارهای کاری و چالشهای مشترکاند، یکدیگر را مییابند، با هم ملاقات میکنند، تا مسایل را حل و با کسانی که نیاز کاری مشترک دارند رابطه برقرار کنند.
خلاصه ماشینی:
"به عبارت دیگر، سرمایة اجتماعی با عضویت در یک گروه مرتبط است، و برای هر یک از اعضای خود، با حمایت سرمایه جمعی خودشان، اوراق هویتی که موجب سرافرازی آنها میشود ایجاد میکند.
این روابط، همچنین از نظر اجتماعی با استفاده از یک نام مشترک (نام یک خانواده، یک طبقه، یک قبیله، یک ملت، یا یک حزب و مانند آنها) و از طریق مجموعهای از اعمال نهادی به طور همزمان برای شکل دادن و آگاه کردن کسانی که در معرض این روابط قرار دارند ایجاد و تضمین میشوند.
سرمایة اجتماعی سازمانی یک منبع ناشی از ویژگیهای روابط اجتماعی درون سازمان است، و از طریق جهتگیری اهداف جمعی و اعتماد مشترک سطوح اعضا شناخته شده است که با تسهیل عمل جمعی موفقیتآمیز ارزش ایجاد میکند.
لسر(2000) اعتقاد دارد که یکی از شیوههای ایجاد سرمایة اجتماعی در سازمانها، گرد آوردن گروههای غیررسمی کارکنان برای مشارکت در دانش و مهارت است.
این گروههای حرفهای به روشهای زیر به ایجاد سرمایة اجتماعی کمک میکنند: گروهها به صورت یک اتاق پایاپای2 درون شبکه، با شناسایی کسانی که دانش مرتبط دارند، به افراد درون گروه کمک میکنند با یکدیگر رابطه برقرار کنند.
به عبارت دیگر، گروههای حرفهای آنهایی هستند که اعضای آنها معمولا درگیر مشارکت و یادگیری برمبنای اهداف مشترکاندـ که موجب میشود عملکرد سازمان اصلاح شود (Lesser & Prusak, 2001).
آنها از این تحقیق نتیجه گرفتهاند که گروههای حرفهای از طریق توسعه و حفظ سرمایة اجتماعی میان اعضای گروه بر عملکرد سازمانی تأثیر میگذارند."