چکیده:
اسرارالاولیاء ، نوشته فریدالدین بن جمال الدین سلیمان دهلوی کتاب معروفی است به زبان فارسی که در نیمه اول قرن هفتم هجری تحریر شده است . ارزش و اهمیت آن بیشتر به سبب نثر ساده آن است که از ویژگیهای نثر صوفیانه آن زمان به شمار می رود . اسرارالاولیاء تعلیمات و گفته های صوفیانه فریدالدین ، معروف به شکر گنج یا گنج شکر است که در هند می زیسته است . این تعلیمات و گفته ها را شخصی به نام بدرالدین اسحاق گرد آورده و تحریر کرده است . این کتاب که هنوز به چاپ نرسیده سرشار است از بیانات صوفیانه و مباحث عرفانی ، مولفه مقاله حاضر در تدارک آن است که کتاب مزبور را تصحیح کند و به چاپ برساند .
خلاصه ماشینی:
"از جملة این مشایخ و بزرگاناند: سلطان العارفین معینالدین حسن سنجری (اسرارالاولیاء: 12، 99)، شیخ بهاءالدین بخاری (همان: 96)، شیخبهاءالدین زکریا (مولتانی) (همان:24، 65، 66)، شیخ المشایخ و الاولیا قطبالدین بختیاری اوشی(همان: 29، 38)، صدرالقضاه و الحکام قاضی شیخ کمالالدین حاکم آجودهن (همان: 40)، خواجه یحیی معاذ رازی (همان: 12)، شمسالدین بخاری (همان:323)، شیخ بدرالدین غزنوی (همان: 323)، شیخ نجمالدین سنامی (همان: 323، 324)، خواجه جنید بغدادی (همان: 25)، خواجه ابوبکر شبلی (همان: 25)، خواجه ابوالحسن خرقانی(همان: 27، 28) خواجه ابراهیم ادهم (همان: 22)، شیخ نظامی گنجوی (همان: 19)، خواجه منصور حلاج (همان: 7)، ذوالنون مصری (همان: 119)، حسن بصری (همان: 229)، رابعة بصری (همان: 230)، و بسیاری دیگر از معاصران و متقدمان زمان شیخ فریدالدین که او برای تأیید گفتار خود بدانها استناد میکند و کلمات قصار یا اشعار و سرگذشتهایی از زبان آنان و یا راوی گفتارشان شاهد میآورد و در مواردی حتی اشعاری را که در حال سماع میخواندهاند همراه با نقل توضیحات و تعبیراتشان در مورد پارهای مفاهیم و اصطلاحات عرفانی نقل میکند و این همه میتواند مأخذی برای پژوهندگان احوال عارفان و جویندگان گفتار و آموزشها و باورداشتهای آنان باشد."